Column: Gemeente schrapt bouwplan jongeren

Nu wordt weer een burgerinitiatief, om woningen te bouwen in eigen beheer, lam geslagen door de gemeente. Dit keer gaat het om de bouw van 38 woningen in Tuitjenhorn. De vorige keer schreef ik over zo’n plan in Waarland.

Beide plannen hebben één punt gemeen: betrokken burgers voelen zich door de gemeente niet serieus genomen. Reden is dat de gemeente zich op het laatst  terugtrekt. Dit is uiterst frustrerend voor de jongeren die heel veel tijd steken in de voorbereiding van hun bouwplan. Tijd dat verloren tijd blijkt te zijn.

De jongeren in Tuitjenhorn veroordelen de vertragingstactiek van de gemeente en noemen de handelswijze van de gemeente disproportioneel en spreken van amateurisme van het ambtelijk apparaat.

Ze wijzen er in hun uitgebreide brief op dat de gemeente zelf in 2020 een oproep deed aan burgers om zich te melden voor het bouwen van woningen in Tuitjenhorn. Bouwlocatie: een stuk grond bij de Bogtmanweg en Dorpsstraat. Grond die eigendom is van de gemeente. De oproep kreeg gehoor en tientallen bewoners organiseerden zich in een bouwcoöperatie Bogtmanweg U.A. met de verwachting dat in 2023 met de bouw kan worden begonnen.

In hun brief beschrijven zij hoe de start voortvarend liep. Tussen maart 2021 en juni 2022 ging het inderdaad snel. Het stedenbouwkundig plan was zo gepiept en op 21 juni 2022 kreeg het plan de goedkeuring van de politiek. Vervolgens werd het plan ter goedkeuring aangeboden aan de Adviescommissie Ruimtelijke Ontwikkeling (ARO) van de provincie. Eind goed al goed. Nee, toen begon het plan al vast te lopen.

De ARO gooide roet in het eten door het totale bouwplan af te keuren: de architectuur toneert niet met het dorpse karakter  van Tuitjenhorn. De gemeente moet haar huiswerk overdoen. Het college waarschuwt dat het plan vertraging oploopt. Zo is  het bestemmingsplan niet in procedure gebracht. Starten met de bouw in 2023 zal niet mogelijk zijn. De initiatiefnemers in Tuitjenhorn begrepen het misschien nog niet: dat dit betekende einde verhaal.

Op 11 januari dit jaar overlegde wethouder Wonen Simco Kruijer met de leden van de CPO. Bij Collectief Particulier Opdrachtgeverschap ontwikkel je samen met een groep mensen die ook een huis willen bouwen een woningbouwproject. Er zit dus geen projectontwikkelaar tussen, wat scheelt in de kosten.

Het bestuur van de CPO ziet de bui al hangen en vreest dat twee jaar hard werken lege handen oplevert. De constructieve opstelling van de CPO wordt niet beloond. De bouwkosten zijn zo opgelopen dat het bouwplan niet meer doorgaat. Het bestuur voelt zich bekocht. Openheid van de kant van de gemeente ontbreekt. CPO krijgt geen inzage in de exploitatie. Het bestuur laat het er niet bij zitten en vraagt belet bij het college nog voor het zomerreces. Het bestuur richt zijn pijlen op Wooncompagnie om daarmee samen het plan te kunnen realiseren.

Hetzelfde lot treft jongeren in Waarland. De tweede fase van hun bouwplan wordt niet in procedure genomen. Door personeelsgebrek moeten prioriteiten worden gesteld en dan gaan andere plannen voor, luidt de boodschap uit het gemeentehuis. Dit kan toch niet waar zijn? Er is woningnood. Elke nieuwe woning telt. Bouwend Waarland wil dolgraag beginnen met het bouwplan Adamsland. Goed voor veertig tot vijftig nieuwbouwwoningen. Maar nu even niet.

Het geldt niet als troost, maar het personeelstekort is in veel sectoren merkbaar en de gemeente vormt hierin geen uitzondering. Gestegen bouwkosten zijn de gemeente niet aan te rekenen. CPO schept vaak zijn eigen teleurstelling.

Eugeen Hoekstra