Weg met de drie-kus!

Drie keer een kus.

Heel Nederland deed dat.

Ik vraag me af waarom.

Een simpele zoen is toch al genoeg om je genegenheid te tonen? Waarom dan drie keer? Is dat soms overtuigender? Drie keer een natte zoen op je wangen door iemand die je nauwelijks kent. Omdat het zo hoort. Vaak leek het op een plichtmatige actie. Symbolisch drie keer in de lucht zoenen. Waar komt die gewoonte eigenlijk vandaan?  Is drie misschien een magisch getal? Is drie keer scheepsrecht?

Ik weet nog heel goed hoe langzamerhand die ‘driekus’ de Hollandse cultuur binnendrong: want het ging natuurlijk niet van de ene op de andere dag. Een drukke televisiepresentator uit het verleden begon ermee. Door de driekus dacht hij een meerwaarde aan zijn show te geven. Willem Ruis. Zo heette hij. Een drukke man, die naar perfectie streefde. Hij wilde alles goed doen. Dus ook de kus. Als er één van de drie mislukte, waren er altijd nog twee rake zoenen over. Het kon niet misgaan.

Uiteindelijk overleed Willem op vrij jonge leeftijd. Teveel klef gekust misschien? Ik kan het me voorstellen want achter de schermen halen presentatoren allerlei dingen uit met stagiaires en deelnemers. Feit is wel, dat het grootste deel van de Nederlandse bevolking door Ruis werd geïnfecteerd met de driekus. Maar de bovenste laag van de bevolking niet. Elitaire, deftige mensen doen er niet aan mee. Ik durf te beweren dat Beatrix immuun was voor de driekus van Willem. Maar het zou best kunnen zijn dat Alex en Max de driekus met voorbedachten rade gebruikten. Om de band met het ‘gewone volk’ aan te halen. Om aan populariteit te winnen. Een vorm van koninklijk populisme?

De macht van de televisie is groot. Wij volgen gedwee de voorbeelden van bekende persoonlijkheden alsof het bevelen zijn waar we niet aan kunnen ontkomen. Omdat zij de toon aangeven. Omdat zij de norm bepalen. Vele jaren na Willem deed Linda de Mol ook een duit in het zakje. Zij introduceerde in Holland het overbekende ‘super’, dat in haar woordenschat was blijven hangen door haar Duitse televisie-avontuur. En wij? Wij volgden haar gedwee na. We begonnen ook alles super te vinden. Ook de drie kussen op de wangen.

Tot de komst van die besmettelijke ziekte. Corona, ook wel Covid 19 genoemd. De drie kussen werden in de ban gedaan. Niet zo super. We mochten niet meer zoenen. En ook geen handen meer schudden om het virus zo weinig mogelijk kans te geven zich te verspreiden.

Het handen geven zal weer langzaamaan gemeengoed gaan worden. Maar het vele, nietszeggende drie keer kussen? Ik hoop dat we er van zijn verlost. Toch zie ik op televisie dat ze het weer doen. En wij zijn volgzame schapen die doen wat ons door Bekende Nederlanders wordt opgedragen. En ik? Ik weiger consequent de driekus in praktijk te brengen. Ik boycot de driekus. Leve niet lang de driekus…