Radiocolumn: Zacht waar het kan, hard waar het moet

Natuurlijk weet u dat ik al jaren ageer tegen te veel zandsuppleties voor onze kust. Door mijn verhaal breed te verspreiden hoop ik duidelijkheid te verkrijgen. Annemarie Haring van de Waddenvereniging, die o.a. gespecialiseerd is in zand, heeft bij mij de puntjes op de i gezet. Jouw probleem Piet is: dat al je vragen draaien om het gezegde ” Zacht waar het kan en hard waar het moet”. Ik dacht, gelukkig ik ben er uit. Maar wat houdt deze wetsspreuk in ? Wie heeft dit gezegde gelanceerd en wat is de bedoeling ervan. Zacht is het zand en hard zijn de dammen. Bij alle commissies die met de kustveiligheid te maken hebben was ik aanwezig en heb mijn zegje mogen doen. Het enige waar ik niet over mocht spreken was de harde kust-verdediging of wel het laatste gedeelte van het dwingende gezegde. ”Zacht waar het kan en hard waar het moet” werd ook door geen een commissie verduidelijkt. Annemarie  Haring legde mij uit dat de kustproblemen van een harde constructie alleen met een harde oplossing te verbeteren zijn. Met los zand dwing je geen water de andere kant op. Ik ben er helemaal uit dacht ik en kan wel stoppen met het bekritiseren van Rijkswaterstaat of Hoogheemraadschap.
Naast zacht zand en harde dammen heb je ook nog de natuur en onze financiën. Wat is beter voor onze natuur, hard of zacht? Als je weet dat de zeebodem 4 tot 6 jaar nodig heeft om te herstellen als je er een zandzuiger door jaagt wordt dit vraagteken al gauw een uitroepteken. Als we nog iets over willen laten voor onze nazaten mag dat best natuurlijk zijn. Dus vanuit de Waddenvereniging heb ik een bevestiging gekregen van mijn denken. Hoe krijg ik voor dit verhaal  een democratische meerderheid in Den Haag?  Eb en vloed stromen langs onze kust. Deze stroming is verstoort door  harde damconstructies. De opgelopen verstoring geeft elders problemen welke verantwoord en natuurvriendelijke opgelost moet worden. Harde problemen dienen met een harde oplossing bestreden te worden.. Dat dit ook de beste manier is om onze kust ecologisch te repareren is een toeval. Financieel vind ik het eigenlijk geen probleem. De jaarlijks toenemende zandsuppleties zijn opgeteld duurder dan de aanlegkosten voor  een paar strekdammen. Gedeputeerde Staten geven de bevolking inspraak in het nemen van deze be- slissingen. Voor tonnen wordt er vergaderd maar bijeenkomsten zijn wel aan regels gebonden. Er worden bouwstenen aangereikt om invulling te geven aan de problemen. G.S. bepaalt waar de  bevolking over mee mag praten. Het is een geweldige, gezellige happening. Sommige deel nemers rijden er het hele land voor af en staan er zelfs voor in de file.

Landschapsarchitecten,  natuurverenigingen, Hoogheemraad, Rijkswaterstaat, gemeenten, dorpsraden maar vooral adviesbureaus vechten om een plek aan de discussietafel. De mensen die het best gebekt zijn verdringen elkaar. Achteraf hoor je dan dat de landschapsarchitect, als gespreksleider, de natuurvereniging wat meer het woord had willen geven maar door de tijdsdruk kwam het er niet van. Ik zat er tussen en keek naar dat circus.

Eigenlijk zou je er een film van moeten maken dacht ik of Peter R de Vries uit nodigen om het echte verhaal te horen. Het ging over van alles en nog wat maar niet over het tweede gedeelte van de wetsspreuk: “ zacht waar het kan hard waar het moet”.  Wie is er nu zo tegen dat hard dacht ik. Niet de landschapsarchi tect want die wil Nederland landschappelijk maken en ziet zelfs in het lelijkste object nog iets moois. Ook niet Hoogheemraadschap want die wil  veilige dijken bouwen al lijkt het er op dat de bouw van een nieuw hoofdkantoor belangrijker is. Natuurclubs nijgen naar een ecologisch voordeel maar aan de zeekant zijn zij nog opvallend rustig. Over blijft Rijkswaterstaat die zich distantieert van harde dijken. Wat zij doen is in Den Haag hun hand ophouden en jaar- lijks voor steeds meer geld zo veel mogelijk zand suppleren. Zand dat al jaren opgespoten wordt maar nog steeds niet heeft geleid tot de gewenste kustverbetering. Burgemeester en wethouders van  Zijpe hadden eigenlijk dit verhaal moeten houden omdat zij als kust- gemeente verantwoordelijk zijn voor de besluitvorming zoals vermeld in artikel 8 van de Wet op de waterkering. Dit in overleg met G.S. en provincie. Zij zouden een uitleg moeten kunnen geven hoe het zit met “ Zacht waar het kan, hard waar het moet”.

Prettige Feestdagen.

Wil je niets missen uit Schagen en de regio?

Publicatiedatum: 1 september 2008
Categorie: Archief
Aantal views: 73
Avatar foto
Je leest een bericht uit het rijke archief van Noordkop Centraal



Geef hier jouw reactie (check eerst onze huisregels):