Column: Een vleeseter en ook een naturist

Laatst sprak ik mensen die vertelden naturist te zijn. Ze gaan tijdens vakanties vaak naar een naturistencamping, lopen daar dan bloot rond en genieten van de zon op hun naakte huid.

Maar ik ken deze mensen goed en ben daarom bekend met hun levenswijze. Ze zijn vleeseters. Eigenwijs als ik ben zei ik tegen ze dat ze toch echt geen naturisten zijn. En dat ze zich hooguit nudisten kunnen noemen. Of naaktrecreanten. Of in een wat platvloerse term: naaktlopers.

Wat zijn dan eigenlijk naturisme en naaktrecreatie en wat is het verschil? Naturisme is volgens de Nederlandse Federatie van Naturistenverenigingen (NFN) een manier om in harmonie met de natuur te leven, door samen naakt te zijn, gekenmerkt door zelfrespect, respect voor anderen, hun opvattingen en respect voor het milieu. Het woordenboek omschrijft het verschijnsel naturisme als ‘het meestal groepsgewijze, naakt in de open lucht verkeren als uiting van het streven naar een gezond, natuurlijk leven’. Maar er is meer. Het naturisme kan beschouwd worden als een ideologie, een strenge leer waaraan iedere rechtgeaarde naturist zich moet houden.

In de negentiende eeuw legden groepjes Duitsers en Fransen de basis voor het naturisme door bloot te gaan sporten en de natuur in te trekken, waarvoor de term ‘naturisme’ werd gebezigd. Het bleek een manier te zijn om door een gezonde levensstijl het fysieke én psychische welzijn te verbeteren. Al snel werd het een vorm van vrijetijdsbesteding zonder kleren, waarbij vooral sport en gezonde voeding centraal stonden.

Een Zwitserse arts ontdekte in de strijd tegen rachitis, een ziekte waarbij door een tekort aan vitamine D de botgroei van kinderen niet goed verloopt, dat de huid vitamine D aanmaakt en opende daarom halverwege de negentiende eeuw een zonnekliniek waar de huid van de patiënten zoveel mogelijk aan de zon werd blootgesteld. Zijn voorbeeld werd in Frankrijk al snel opgevolgd door een arts die tbc-patiënten naakt op het strand liet zonnebaden. En zo kwam het naakt zonnebaden langzamerhand in zwang als ‘gezonde’ activiteit.

Naturisten kwamen aanvankelijk vooral uit de burgerlijke middengroepen. Onder hen bevonden zich veel intellectuelen en kunstenaars. Zij moesten zich door de ‘vrijere’ omgangsvormen gedisciplineerd gedragen. Naturisten wijzen vaak op het verschil met naaktrecreatie, dat slechts een ‘uit de kleren gaan’ is. Naaktrecreanten vinden het gewoon lekker bloot te zijn en de wind en het water op de huid te voelen. Dat is slechts één aspect voor de ‘orthodoxe’ naturist, die er een hele levensfilosofie op na houdt. Het naturisme is een levensstijl die op het dagelijkse leven van de naturist een ideologisch stempel drukt, terwijl naaktrecreatie een bezigheid is die je alleen in je vrije tijd of op vakantie praktiseert.

Naaktrecreanten zijn dus geen naturisten. Naturisten hebben veel respect voor de natuur. Dus ook voor dieren. Dieren zijn net als wij wezens die pijn kunnen lijden en evenveel recht hebben op een leven op deze aarde. Naturisten laten ze gewoon leven en maken ze niet dood om ze vervolgens op te eten. De mens is overigens net als een koe of een varken een zoogdier. Een ‘mededier’ eet je toch niet op?

Naturisten zullen er dus in ieder geval een vegetarische levensstijl op na houden. Carnivoren (vleeseters) die uit de kleren gaan zijn dan ook per definitie geen naturisten…

KEES ZWAAN