Opportunisme is overal: ook in Tuitjenhorn

Even een paar woorden over politiek en opportunisme. Je hoort mensen weleens zeggen dat ze zich niet met politiek bemoeien maar krijgen dan steevast als reactie dat de politiek zich wel met hen bemoeit. En dat laatste is natuurlijk een waarheid als een koe. Iedereen krijgt te maken met beleid dat door politici is bedacht en wordt uitgevoerd. Soms is dat uitstekend beleid dat goed voor de burger uitpakt, maar veelal is het ook beleid waar de gemeenschap niet wel bij vaart.

In IJmuiden vervuilt een grote multinational bijvoorbeeld al tientallen jaren het milieu, besmet daarmee mensen met kanker en doet dat allemaal met steun van politici. Ze zullen er zelf niet wonen denk ik. De belangen van Tata Steel wegen zwaarder dan die van de omwonenden van het vervuilende bedrijf. Voor veel politici is een zogenaamde groeiende economie van groot belang, ook al pakt zo’n economie slecht uit voor de gezondheid van mensen. Een economische recessie is voor zulke politici verschrikkelijk.

Gelukkig lijkt de linkse politiek wat te herleven. Linkse politici kijken niet alleen naar een bloeiende economie maar ook naar de gevolgen ervan. Het samengaan van de PvdA en GroenLinks is een hoopvolle ontwikkeling. Gaat er nu eindelijk eens een nieuwe bestuurscultuur ontstaan of blijft straks alles hetzelfde? Frans Timmermans heeft in Brussel al laten zien dat hij in staat is tot besturen.

Hij roept de SP en de Partij voor de Dieren op om met hem samen te werken. Hij hoopt op een ‘Verenigd Links’. Zou hij ook de gewenste verbinder zijn die Links weer tot een machtsblok weet te smeden? Veel politici van de oude garde zijn al opgestapt, De spil van die oude bestuurscultuur, Rutte, gaf het ‘goede’ voorbeeld wat weggaan betreft. Ook de voorzitter van de Tweede Kamer gaf te kennen er mee te willen stoppen. Vera Bergkamp zou overigens toch niet voor nog een termijn worden gekozen.

Nu Pieter Omtzigt de partij ‘Nieuw Sociaal Contract’ (NSC) heeft opgericht krijgen alle partijen geduchte concurrentie en ziet het ernaar uit dat hij tientallen zetels krijgt. Die zetels moeten wel gevuld worden met kandidaten die zijn programma kunnen onderschrijven. De nieuwe partij betekent in ieder geval dat het CDA zal degraderen tot splinterpartij.

Dat zich realiserende heeft Lucille Werner aangekondigd haar zetel op te geven. Ook zij houdt de eer aan zichzelf, zoals dat heet. Wat heeft zij eigenlijk klaargespeeld in de Tweede Kamer? Zij was één van die uiterst onzichtbare volksvertegenwoordigers. Net zo als die dame die de Seniorenpartij de nek omdraaide en het functioneren van Henk Krol belemmerde. Het was enige tijd hommeles in de politieke tent van de ouderen, maar daarna werd er weinig meer van haar vernomen.

Het zijn stuk voor stuk zogenaamde opportunisten: mensen die hun kans schoon zien om zich macht toe te eigenen, zich te verrijken en daarvoor zelfs hun principes opzij zetten als dat in hun straatje te pas komt. Opportunisten blijken zich vooral te melden bij nieuwe partijen zoals de BBB en Nieuw Sociaal Contract. Het is te hopen dat de sollicitatiecommissies de leugens of halve waarheden van de kandidaten doorzien. Opportunisten zetten zich hoofdzakelijk in voor hun eigen belang.

Ze zijn overal, die opportunisten. Ik herinner me nog dat Tuitjenhorner Beemsterboer, destijds wethouder van de gemeente Schagen, graag in de Tweede Kamer wilde voor het CDA. Hij liet zelfs een vliegtuig boven de Kop van Noord-Holland rondvliegen met daarachter een wervende tekst.

Zo graag wilde hij christendemocratische politiek bedrijven op nationaal niveau. Toen de leider van het CDA even in Schagen was, zette Jelle dan ook zijn beste voetje voor om Hugo de Jonge te imponeren. Het heeft allemaal niet geholpen. Jelle kwam op een onverkiesbare plaats. Wat zal hij teleurgesteld zijn geweest. Zijn droom kwam niet uit.

Wat schetst mijn verbazing toen ik enige tijd geleden vernam dat Beemsterboer provinciebestuurder is geworden. Nota bene niet voor het CDA maar voor de BBB. Is hij van zijn geloof gevallen? Of is hij net als al die anderen een gelukszoeker die zijn kans pakt? Speelt opportunisme hier een rol? In hoeverre zal hij als provinciebestuurder de belangen van Boeren, Burgers en Buitenlui behartigen?

Als hij nog even had gewacht had hij zich net zo goed bij Omtzigt kunnen melden om op Pieters kieslijst geplaatst te worden. Of zou hij de ballotage van Nieuw Sociaal Contract niet zijn doorgekomen?