Martje 81 (2)

Martje en Harrie Boersma volgden in april 2007 hun droom en emigreerden naar Italië. Harrie werkte 25 jaar bij Corus en Martje 25 jaar op de GSg in Schagen. Vanuit Grognardo in Piemonte,  waar zij nu appartementen verhuren,  zal Martje de lezers in een brief aan Kitty, eens in de veertien dagen,  laten weten wat zij meemaakt. Kitty zal om de week haar passie voor Italië met Martje delen. Ciao Martje 81 (2),Nou cara het was maar goed ook dat het er niet van kwam om deze keer met mij mee te gaan naar Venetie, want wat was het er heet.  14 dagen lang rond de 38 graden met een waanzinnig hoge vochtigheidsgraad van regelmatig 85%. Ik die niet weet wat zweten is, heb uitgebreid kunnen kennismaken met het fenomeen. Het liep met straaltjes van mij af of ik iets deed of niet. Het enige voordeel was, dat het niet stonk….. en dat ik bijna niet naar het toilet hoefde. Ook op straat zag ik mensen lopen in kletsnatte kleren. Gelukkig was het bij niet zichtbaar. Zeker net niet erg genoeg.Zonder vertraging landde ik op Marco Polo. Mijn abonnement op de vaporetto verlengd en op naar bus 5 die mij  naar Piazzale Roma bracht. Terwijl ik naar de vaporetto (busboot) 1 liep, voelde ik mij zo gelukkig, weer terug in mijn lievelingsstad.  Al snel vond ik het adres waar ik veertien dagen zou wonen in de mij zo bekende wijk San Polo waar ik al vijf jaar achter elkaar had  gewoond. Aangezien ik op de zware en dikke groene deur alleen een klopper zag, begon ik daar maar eens lawaai mee te maken.Het had geen enkel resultaat dus mijn mobiel gepakt en gebeld. Pronto hoorde ik en ik zei, ik ben er. Waar? zei een mannenstem. Voor de deur zei ik. Even later zwaaide de voordeur open  en stond Nicolà voor mijn neus. Hij droeg mijn koffer naar boven en zei, ik zal je meteen het huis laten zien. Dit is eigenlijk mijn kamer, maar daar slaap jij nu. Nou, ik heb altijd gedacht dat wij Nederlanders er wat van kunnen met het volproppen van onze huizen met  eigenlijk overbodige spullen, maar de laatste 7 jaar heb ik geleerd dat de Italianen er nog veel beter weg mee weten.De kamer stond propvol met dingen en ik heb mijn spulletjes  maar geïntegreerd. Overal  waar een klein plekje vrij was, heb ik bezit van genomen. Zijn kleren in de ingebouwde  kleerkast had hij op zij geschoven, maar omdat het nogal muf rook, heb ik de hangers er uit gehaald en op haakjes aan de buitenkant van de kast gehangen. Op zijn bureau had hij een plekje vrijgemaakt zodat ik mijn huiswerk kon maken.Nadat de  inrichting was volbracht, ben ik op zijn aanwijzingen naar de dichtstbijzijnde Coop (de supermarkt) gelopen om water  te halen en nog andere boodschapjes te doen. Daarna ben ik uit eten gegaan. Ja…. je hoort het goed uit  eten gegaan op Campo San Polo. Biefstuk van de grill met een paar gebakken aardappeltjes en een insalata mista (een gemengde  salade)  met natuurlijk een glaasje witte wijn  er bij. Daarna naar huis gelopen en niet zo laat naar bed gegaan.De volgende ochtend vroeg opgestaan en om 8.10 uur de deur uit richting school. Toen ik koffiebar L’Archivio binnenstapte trok de eigenaar zijn wenkbrauwen omhoog, wachtte even en zei: cappuccino? Graag zei ik en pakte een brioche uit de vitrinekast.Terwijl ik de school binnen liep, kwam ik langs een van de leraressen  die opkeek en zei: buongiorno Kitty alsof zij mij de dag er voor nog had gezien. Nadat ik mij bij de secretaresse had gemeld kon ik meteen door naar de schriftelijke test. Ik voelde mij weer zo zenuwachtig als  een klein schoolmeisje. De test  was goed dus mocht ik op naar de mondelinge test. Nou dat op de vroege morgen en toch wel luttele uren na aankomst valt niet mee hoor… Maar ook dat bleek goed genoeg te zijn voor livello quattro (niveau 4).Mij werd het betreffende lokaal gewezen waar al wat mensen zaten. Uiteindelijk werden het een Francaise die heel jong naar Amerika emigreerde, een Oostenrijkse,  een Nederlandse  die 40 jaar geleden naar Spanje emigreerde, een Schot, een Servische, een Sloveense, een Bosnier, een Thaise, een Koreaan en ik. Een zeer gemêleerd gezelschap, ook qua leeftijd. Na onze eerste ochtend waren er om 13.00 uur, toen de lessen voorbij waren, welkomstdrankjes en hapjes voor ons op het terras. Via de koffiebar voor een tramezzion (speciale sandwich) naar huis gelopen om mijn tas met boeken weg te brengen. Nadat ik gerust had, ben ik op stap gegaan, maar daarover de volgende keer meer!BaciKitty