Column: The Voice in Hollands Kroon

Hollands Kroon is een mooie naam voor een kroeg, niet echt voor een gemeente, maar het zal niemand iets interesseren in de Noordkop. De gemeente is een samenvoegsel van een paar oude gemeenten, waarvan de belangrijkste Anna Paulowna is, tot elkaar veroordeeld sinds 1 januari 2012, en sindsdien niet uit het nieuws te slaan.

Het begon met het ‘nieuwe werken’ dat de gemeente met een hoop tamtam invoerde om te laten zien hoe een plattelandsgemeente, zo uit de zeeklei getrokken, vernieuwend kan zijn. Herinneren we ons nog de krantenkoppen van toen over het radicale ‘nieuwe werken’ bij Hollands Kroon en ‘dat de gemeente daarmee de slimste gemeente van Nederland wilde worden.’

Het eerste scenario: sollicitaties werden speeddates. Dat zag er zo uit: kandidaten kregen een paar minuten de tijd om aan de hand van een meegenomen voorwerp te vertellen wie ze zijn en wat hun toegevoegde waarde is voor de organisatie.

Werkervaringen en opleidingen kwamen in dit stadium nog niet aan de orde. Dat gebeurde pas in het vervolggesprek als de kandidaten een rollenspel moeten doen met ingehuurde acteurs; zelfs het maken van een filmpje hoorde tot het repertoire.

Kranten berichtten over een pingpongtafel in het gemeentehuis ter ontspanning, statafels, rieten hangstoelen en kraanwater uit een biertap. Geen managers, maar 32 zelfsturende teams van ambtenaren. Die bepalen hun eigen werktijden, beheren samen hun budget en werven zelf nieuwe collega’s, toen nog middels een The Voice of Holland-achtige sollicitatieprocedure – inclusief draaiende stoelen.

En opeens was de lol ervan af. Twee topambtenaren en twee wethouders namen de benen, Hollands Kroon verkeerde opeens in een identiteitscrisis. Een financiële miskleun was hiervoor de aanleiding: de verbouwing van twee gemeentehuizen kosten 2,4 miljoen euro meer dan de 7,5 miljoen die was begroot.

Wethouders Theo Meskers (VVD) en Frits Westerkamp (Lada) bleven een motie van wantrouwen voor en namen ontslag, nadat eerder al de gemeentesecretaris en de concern controller moesten vertrekken. De schuld van de financiële miskleun gaven ze aan de zelfsturende ambtenarij, die de geldproblemen lange tijd stilhield voor wethouders en gemeenteraad. Aan de ‘revolutionaire ‘werkwijze wordt openlijk getwijfeld. Het experiment is mislukt. De ambtenaren hadden teveel macht  gekregen. De kranten smulden ervan.  

Het tweede scenario is het besluit van het college om de maatschappelijke ondersteuning te verkopen aan een commercieel bedrijf. Werd weer een vernieuwende stap genoemd, die ongetwijfeld door meer gemeenten overgenomen gaat worden, zo zei men op het gemeentehuis. Is helemaal niet gebeurd.

Wethouder Mary van Gent (Seniorenpartij Hollands Kroon) zocht Anschluss met een Brits bedrijf onder de naam Group 4 Securicor (G4S), dat veel doet aan beveiliging van gevangenissen. Het bedrijf levert bewakingsapparatuur en ook wat aan zorg. Van Gent beklemtoont dat G4S in Nederland niets heeft uit te staan met het moederbedrijf. Er is volgens haar niets aan de hand. Toch besluit ze het contact met dit bedrijf stop te zetten.

Niet lang daarna, januari 2016, deelde ze mee dat Incluzio de zorg gaat leveren. Het bedrijf krijgt een contract voor 2,5 jaar. Dit  bedrijf levert nog steeds de zorg, maar de klachten zijn niet van de lucht. Mantelzorgers zoeken de publiciteit omdat ze het gevoel hebben dat ze niet de noodzakelijke zorg krijgen voor hun naaste. Door de bureaucratie is niet heen te komen en procedures duren erg lang, luidt de klacht.

Jan Eichhorn van GroenLinks Hollands Kroon luidt de noodklok. Incluzio gaat zowel over het toekennen als het uitvoeren van de zorg. Dat klopt niet. Het ontbreekt Hollands Kroon aan een onafhankelijke toezichthouder in de zin van de Algemene wet bestuursrecht. Het ons-kent-ons (collegiale groepsdruk)  viert hoogtij bij Incluzio. Het laatste woord is hierover nog niet gezegd.

Het derde scenario is de verdozing van de Wieringermeer die met instemming van de coalitie (SHK/VVD/CDA) en een meerderheid uit de raad heeft plaatsgevonden. Nu worden er krokodillentranen gehuild in de raad, maar toen het eerste datacenter werd neergezet, konden de meeste raadsleden amper hun blijdschap verbergen. Zo fantastisch vonden ze dat de Wieringermeer geld ging verdienen.

Politici in Hollands Kroon hebben willens en wetens immoreel gehandeld door datacenters toestemming te geven zich te vestigen in hun gemeente, terwijl toen al vaststond dat ze op een schandalige manier zouden profiteren van Nederlandse subsidies en dat ze het stroomnetwerk voor enkele jaren op slot zullen zetten. Wettelijk mag het, ok is het niet. De opmerking van wethouder Theo Meskers dat zij zijn binnengehaald met de nadrukkelijke bedoeling om de gemeentekas te spekken getuigt van bestuurlijk wangedrag.  

Op deze manier heeft Hollands Kroon opnieuw de landelijke pers gehaald en weer in negatieve zin: landschapsvernielers zijn het met heel grote eurotekens in hun ogen!!  

Ik stel voor dat de gemeente naar een andere naam zoekt.

Eugeen Hoekstra