Column: Kom niet naar Schagen!

Mensen die overwegen te verhuizen naar Schagen moeten dit maar niet doen. Zeker niet mensen die gezondheidsproblemen hebben en regelmatig naar de huisarts moeten. Die hulp kunnen ze wel vergeten want er is hier geen huisarts die nog een patiënt aanneemt. Zeeland en de Kop van Noord-Holland, gebieden die ver liggen van de bruisende Randstad, zijn bij huisartsen niet in trek.

In Schagen en Hollands Kroon werken in totaal ongeveer 42 vaste huisartsen samen met waarnemende artsen van wie sommigen een eigen praktijk hadden maar hebben opgegeven omdat ze dol werden van de hoge werkdruk, overdreven regeldruk en managementproblemen.

Op 1 juli trokken duizenden huisartsen en hun medewerkers naar het Malieveld in Den Haag om actie te voeren tegen de hoge werkdruk. Hieronder ook artsen uit de Noordkop. De actie was niet echt een succes. Zelfs de minister van Volksgezondheid Kuipers wilde zijn werk niet onderbreken om de demonstrerende huisartsen en praktijkondersteuners te woord te staan. Hadden de artsen op de trekker gekomen en hadden zij die geparkeerd voor de voordeur van het ministerie van Volksgezondheid dan was Leiden wel in last en had Kuipers wel verschenen en had hij gewapperd met zijn concept Integraal Zorgakkoord.

Maar het protest is gelukkig wel doorgedrongen tot in de Tweede Kamer dat unaniem een motie aangenomen dat zegt dat de regering samen met de zorgverzekeraars, de problemen in de huisartsenzorg binnen één jaar moet oplossen via concrete afspraken in Integraal Zorgakkoord (IZA). Dit akkoord ligt er inmiddels maar wel zonder handtekening van de huisartsen. Ze vertrouwen de minister voor geen meter.

Uit een recent onderzoek van het journalistieke Collectief Spit voor De Groene Amsterdammer en Trouw blijkt dat huisartsen hun vak als zwaar ervaren. Zo is de werk-privébalans verstoord, geven ze aan dat de nacht- en weekenddiensten hun tol eisen en is er een tekort aan ondersteunend personeel. Ook het almaar uitdijende takenpakket, problemen elders in de zorg en hoge huisvestingskosten zorgen volgens de artsen voor veel stress.

Huisartsen worden geconfronteerd met de gevolgen van de toenemende vergrijzing. Ze vinden dat complexe medische zorg voor kwetsbare patiënten die 24/7 toezicht nodig hebben en in een verpleeghuis of kleinschalige woonvorm wonen geen basisaanbod huisartsenzorg is. Deze zorg moet dus komen van andere disciplines. Maar Kuipers ziet dit anders en zo is het volgende probleem geboren.

Gezondheidszorg-onderzoeksbureau Nivel voorspelt dat de huisartsenzorg op korte termijn ernstig uit evenwicht zal raken: het aantal huisartsen is dan ontoereikend voor de zorgvraag. Over zes jaar verwacht Nivel in de regio Zeeland bijvoorbeeld een tekort van 40 procent. In de Kop van Noord-Holland zal het niet anders zijn.

Intussen lees je verhalen in de media van mensen die hiernaartoe zijn verhuisd en absoluut een huisarts nodig hebben maar niet krijgen. ‘Als ik dit had geweten had ik daar gebleven.’

Hoe gaan we dit probleem oplossen? Niemand die echt de regie neemt. De gemeente Hollands Kroon heeft de Inspectie ingeseind. Maar die komt niet in actie zolang er nog ergens in de regio een waarnemer rondloopt.

Het volgende probleem dient zich ook al: een tekort aan tandartsen.  De huidige opleidingen zijn in Amsterdam, Nijmegen en Groningen. Uit onderzoek blijkt dat studenten vaak stage lopen én gaan werken in de regio waar ze zijn opgeleid. De Noordkop is dan een brug te ver.

Dus doet het niet: kom niet naar de Noordkop, blijf daar als u een huisarts hebt, hier wordt u niet goed geholpen. Huisartsen zijn doorverwijzers naar verschillende vormen van zorg, waaronder het ziekenhuis. Zonder verwijzing krijgt u geen specialistische zorg!  Maar Als er sprake is van ‘spoed/urgentie’ mag de zorg niet worden geweigerd.

Eugeen Hoekstra