Column: Kabinet Rutte debet aan tekort Intensive Care-eenheden

Kim Putters (SCP) zei in een interview dat alle publieke voorzieningen de laatste jaren onder grote druk zijn komen te staan. Ook de gezondheidszorg, waar flink op is bezuinigd. De bezuinigingsdrift van het neoliberale kabinet zal er de komende tijd waarschijnlijk toe leiden dat niet iedereen de (intensieve) zorg en -verpleging zal kunnen krijgen die hij nodig heeft.

Zo zijn er al regels bedacht om te bepalen wie wel én niet in aanmerking komt voor een intensive-care behandeling. In ‘fase 3’ zullen ‘mensen die compleet hulpbehoevend zijn voor hun dagelijkse verzorging’ niet meer worden toegelaten. Tot die groep behoort een groot deel van de populatie van instellingen voor verstandelijk gehandicapten. We zijn diep gezonken, mede door het afknijpen van de zorg. Straks zal er misschien een keuze moeten worden gemaakt bij de poort van het ziekenhuis. Wie mag blijven leven en wie niet?

Pieter Lakeman doet al jarenlang onderzoek naar bedrijven die frauderen. Zo onderzocht hij destijds de praktijken van Dirk Scheringa. Zijn onthullingen zorgden tenslotte voor de ondergang van diens DSB. Nu onderzocht hij in verband met de Corona-uitbraak de Nederlandse gezondheidszorg. Hebben wij het beste zorgstelsel in Europa?

Een adequate zorg voor de door het Corona-virus getroffen Nederlanders is afhankelijk van de kwaliteit en de opnamecapaciteit van de ziekenhuizen. Zijn er voldoende plekken beschikbaar om een zeer groot aantal doodzieke mensen op te vangen? 

Lakeman stelt, net als Putters, dat onder het bewind van het kabinet Rutte er een flinke afbraak van het zorgstelsel heeft plaatsgevonden. Om dat te onderbouwen komt hij met harde cijfers en vergelijkingen met andere landen. 

In Nederland is het aantal beschikbare ziekenhuisbedden gekrompen van ongeveer 45.000 naar 38.000. Dat betekent dat er inmiddels 7000 minder plekken in ziekenhuizen beschikbaar zijn, terwijl het aantal Nederlanders groeit en de vergrijzing toeneemt. Bejaardenhuizen zijn zo goed als verdwenen. Oude, vaak kwetsbare mensen moeten zo lang mogelijk thuis blijven wonen en verzorgd worden door ‘gebruikelijke verzorgers’. Dat zijn de familieleden die het kosteloos op zich moeten nemen. 

Als er gekeken wordt naar het aantal ziekenhuisbedden per 1000 inwoners, dan komen wij Nederlanders er zeer bekaaid af. Terwijl Duitsland 8,1, Frankrijk 6,1, België 5,1 en Engeland 3,6 bedden per 1000 mensen beschikbaar heeft, zijn er slechts 2,3 voor Nederlanders aanwezig. Verspreid over Nederland waren er enige jaren geleden zo’n 1900 intensive-care plekken. Die zijn door het kabinet Rutte teruggebracht tot een aantal van 1200. Een afname van bijna 37%. Het resultaat van de neoliberale bezuinigingswoede. Het staat in een schril contrast met Duitsland, waar men één  IC unit per 3.000 inwoners heeft. Nederland heeft er slechts één per 14.000 inwoners! 

Het is zaak de gezondheidszorg op orde te hebben en dat een ieder die dat nodig heeft, op tijd de juiste zorg kan krijgen. En dat is nu maar de vraag. Als samenleving krijgen we nu de rekening gepresenteerd van jarenlange bezuiniging op publieke voorzieningen. 

De gezondheidszorg is lang onderhevig geweest aan liberalisering en privatisering. Twee neoliberale principes die onze saamhorigheid, de solidariteit, ondermijnen. Ook op gemeentelijk niveau (Hollands Kroon) is een deel van de gezondheidszorg in handen van een privaat bedrijf dat tot in de haarvaten van de gemeentelijke organisatie wil doordringen. Een ongewenste ontwikkeling.

Hopelijk zet deze crisis onze (lokale) politici aan het denken. Moeten ze niet volledig het roer omgooien en vechten voor een solidaire samenleving waarin iedereen meetelt?

Kees Zwaan

(Foto: Intensive Care. – Norbert Kaiser, Wikipedia)