Column: Freds Songfestival

Zo, inmiddels zijn we twee rondes verder. Ons landje is helaas niet door de selectie gekomen en we staan niet in de finale van het Eurovisie Songfestival. Zo jammer weer: maar laten we eerlijk zijn. De start was niet al te best van het duo Mia & Dion.

Nou ja, het was gewoon kattengejank en ik merkte een plaatsvervangende schaamte dat zij ons land gingen vertegenwoordigen. Mochten jullie nu denken dat ik een groot Songfestival liefhebster ben: nou nee, niet echt. Ik ben zo’n type dat elk jaar voor de buis gaat zitten en me dan ook elk jaar weer afvraag waarom ik dat eigenlijk doe want het blijft een hele zit. Wat een herrie komt er soms op je af zeg. Over de top en vreselijk bombastisch. Met enkele, wel aangename acts, uitgezonderd.

Dus groot fan? Nee. Maar ik ben wel een groot fan van Fred Helmstrijd die me dagelijks via Facebook op de hoogte houdt van het hele gebeuren. De meeste mensen kennen Fred wel inmiddels.
Fred staat bekend als een groot Songfestival liefhebber die al jaren bij elke show aanwezig is. Ik ken Fred uit de periode dat ik in Verpleeghuis Magnushof werkte en hij daar vrijwilligerswerk deed. Met tomeloze energie bracht hij bewoners van de ene naar de andere afdeling en regelmatig kon je hem zien lopen achter een rolstoel in de stad. Anderen kennen hem als bezorger van de krant.

Dagelijks op zijn fiets met zijn rode muts op. Door regen en wind, zwaaiend naar mensen die hij steevast bij naam kent. Inmiddels heeft hij noodgedwongen zijn krantenwijk moeten opgeven, maar hij is nog vaak te vinden in het centrum op zijn stalen paard. Hij kent zoveel mensen die hij altijd begroet met een brede lach, een vriendelijk woord en op zijn Facebookpagina schrijft hij dagelijks zijn activiteiten en over al zijn ontmoetingen van de dag.

Fred is een bijzonder mens met een beperking. Door een zuurstofgebrek bij zijn geboorte, is hij net even anders dan andere mensen. Hij is daar zelf overigens heel openhartig over en al heeft hij soms begeleiding nodig in het dagelijks leven, hij maakt van zijn leven een feestje. En zijn grootste passie is dus het Songfestival. Hij reist met hulp van zijn trouwe reisagent John die de tickets, de routes en de reizen regelt, zelfstandig naar alle landen waar het evenement plaatsvindt en geniet dan met volle teugen. Zo ook dit jaar.

Nu zit hij dus in Engeland, verblijft in een hotel in Manchester om met de trein naar het mooie Liverpool te reizen en een taxi te nemen naar waar het evenement plaatsvindt. Dat doet ie allemaal maar hè, onze Schageneze globetrotter.

Ik heb hier zoveel respect voor. Hij geeft toe dat hij het elke keer een beetje spannend vindt om de reis aan te gaan, maar hij doet het wel gewoon. Ik heb bewondering voor zijn levenslust en zijn blijheid. Fred is ondanks zijn beperkingen, ondanks de problemen die dat met zich meebrengt, opgegroeid tot een behoorlijk zelfstandige man die open staat voor vele avonturen. Veel mensen kunnen nog een hoop leren van hoe hij in het leven staat.

Nederland staat dus niet in de finale. Maar dat weerhield Fred er niet van om met net zoveel enthousiasme naar de tweede halve finale te gaan. Hij gaat niet bij de pakken neerzitten maar maakt er weer wat van. Zo schreef hij optimistisch dat België er ook nog is en toonde vol trots zijn prachtige zitplaats vlak bij het podium. Ik geniet van hem, zijn verhalen op Facebook en zijn foto’s waar hij bijna altijd glunderend in een vrolijk t-shirt opstaat.

Fred eet alleen in een restaurant, geniet van zijn Engelse ontbijtje en vraagt regelmatig of ze even een foto van hem willen maken zodat hij die kan delen en aan zijn volgers kan laten zien. Ja, hij doet veel dingen alleen, maar hij geniet! Zijn geluk hangt niet af van anderen, ook al zou ie best wel wat meer aanloop thuis willen hebben soms. Hij redt zichzelf uitstekend in z’n uppie.
Het is zaterdag nog niet zeker of hij ook de finale live kan bijwonen, want de kaarten zijn uitverkocht. Ik hoop dat hij mazzel heeft en dat er mensen zijn die afhaken omdat hun land niet door is.

Dan kan hij die plek mooi innemen. Fred verdient het gewoon. Een Songfestival zonder Fred zou eigenlijk verboden moeten worden. Stel dat het niet lukt? Dan baalt hij uiteraard maar dan is hij in staat om er evengoed van te genieten, desnoods op de televisie in zijn hotelkamer. Fred weet wat leven is en haalt er alles uit wat erin zit.

Waarschijnlijk zit ik zaterdagavond weer voor de buis om me te laten onderdompelen in de hysterie van het Songfestival. En heel stiekem hoop ik dan een glimp op te vangen van Fred met zijn vlaggetje in het publiek. Wat zou dát mooi zijn!

HENNY BAKKER