Colomn: Staking: steun de verpleegkundigen a.u.b.

Twee verpleegkundigen drukken een stuk papier tegen het raam van het ziekenhuis. Er staat op ‘Poes Lief 5% Alsjeblieft.’ Buiten staat het plein vol met collega’s die de werkdruk zat zijn en 5% meer loon willen. Ze worden toegesproken door een vakbondsman.

Stakingen en het draaien van zondagsdiensten zijn  aan de orde van de dag, maar ze leveren niets op. Poes Lief doen helpt niet. De acties moeten steviger maar daar deinzen de zusters voor terug. Ze willen patiënten niet de dupe laten worden van hun acties.

Werkgevers weten dat de zusters en broeders niet tot het gaatje gaan en blijven achteroverleunen. Leerkrachten kunnen de scholen dichtgooien. Ik zie verpleegkundigen dit niet doen met de ziekenhuizen.

Ik heb verschillende keren in ziekenhuizen gelegen en zag hoe zusters en broeders zich uit de naad werken om  de patiënten zo goed mogelijk bij te staan. Sommigen vertelden dat bereikbaarheidsdiensten een farce zijn: in veel gevallen moesten de verpleegkundigen opdraven omdat er te weinig verpleegkundigen waren.

Het ziekteverzuim is erg hoog. Dit maakt dat de ziekenhuizen in een neerwaartse spiraal zijn beland. Steeds meer verpleegkundigen houden het voor gezien en stoppen ermee. Ze zijn de hoge werkdruk beu en de bureaucratie nog meer. Sommigen gaan door als Zzp’er en laten zich inhuren tegen een aantrekkelijk tarief. Kun je ze dit kwalijk nemen? Natuurlijk niet.

Onze zusters en broeders in de ziekenhuizen hebben onze steun hard nodig. Patiëntenverenigingen doen onvoldoende hun best om de verpleegkundigen in de ziekenhuizen een hart onder de riem te steken. Het is ook in het belang van hun leden (lees: patiënten) dat er rust komt in de ziekenhuizen. Deze komt er als de verpleegkundigen eindelijk hun eisen ingewilligd zien worden.

Nu hebben ze het gevoel dat ze ‘uitgemolken worden’. Citaten: “’s Avonds zijn we met één op negen bedden. Bij een nachtdienst één op vijftien. Schandalig toch.” Er gebeuren veel kleine ongelukjes: patiënten die niet op tijd naar het toilet worden gebracht. Of heel lang op het toilet blijven omdat er geen hulp komt. Of het lege infuus naast het bed wordt niet op tijd vervangen.  

Op  Prinsjesdag is beloofd dat 500 miljoen euro vrijkomt voor het aanpassen van de lonen aan de prijzen. Maar geld voor een nieuwe Cao is er niet gekomen. Ziekenhuisdirecteuren verwijzen naar het Hoofdlijnenakkoord waarin staat dat de budgetten voor de ziekenhuizen niet mogen groeien.

Die directeuren willen dat de overheid het akkoord openbreekt en leggen deze eis neer bij het kabinet. Maar het kabinet is dit niet van plan. Het personeelstekort, dat mede komt door het bezuinigingsbeleid van het toenmalige Rutte-kabinet tussen 2013 en 2016, zal hierdoor toenemen: steeds meer verpleegkundigen haken af. Ze worden gewoonweg ziek van hun werk. Gevolg is dat er “bedden worden gesloten” en de wachtlijsten nog langer worden.

De verpleegkundigen in de ziekenhuizen van de Noordwestgroep hebben onze steun heel hard nodig. Zij moeten weten dat wij achter ze staan en dat we de top van de Noordwestgroep en het kabinet laten weten dat er sprake is van een onhoudbare situatie door de verpleegkundigen met hun eisen in de kou te laten staan. De patiëntenzorg gaat hierdoor onder lijden. Dit is onaanvaardbaar in een zo rijk land als Nederland. De poes moet een kater worden.

Eugeen Hoekstra