Column: Weer schietterrein in Botgat?

De geschiedenis lijkt zich te herhalen. We zijn bang voor de Russen. En dat is niet voor het eerst. Het leger wil daarom weer gaan oefenen in het Botgat. Want het moet adequaat kunnen reageren bij een eventuele aanval van een (Russische) vijand.

In 1951, in de tijd van de ‘Koude Oorlog’, werd besloten in de duinen bij Groote Keeten een oefenterrein in te richten voor de luchtdoelartillerie. De toenmalige burgemeester Correljé verklaarde in de krant liever helemaal geen schietterreinen in zijn gemeente te willen hebben. Het ‘Botgat’ was vanaf dat moment ondanks de bezwaren van Correljé het domein van het leger.

Aanvankelijk werden bemande lesvliegtuigen gebruikt waar een grote zak achter werd gehangen als doel waarop de militairen konden schieten. Later werden radiografisch bestuurbare vliegtuigjes ingezet. Er werd een ronde startbaan aangelegd van waar de toestellen moesten opstijgen.

Het werd ‘het kleinste vliegveld met de langste startbaan ter wereld’. De vliegtuigjes wogen slechts 150 kilogram, hadden een spanwijdte van drie meter, konden tot wel 350 kilometer per uur vliegen en een hoogte van zeven kilometer bereiken. De landing gebeurde per parachute. Al vanaf het begin hadden de Keetemers en de ‘badgasten’ veel last van de vliegtuigjes. En ook het RCN (Reactor Centrum Nederland) protesteerde hevig tegen de aanwezigheid van het oefenterrein dat maar op zeven kilometer afstand lag. Bij een noodlanding zou het gevaar kunnen opleveren.

In 1966 stortte een vliegtuigje op een woning aan de Callantsogervaart neer. De t.v.-antenne, de schoorsteen, het dak en een auto werden beschadigd. Vooral in de zomer was er grote weerstand tegen het geknal van de kanonnen en het geraas van de vliegtuigjes. Strandtenthouder Rens Roos verzamelde in 1979 een massa handtekeningen om te pleiten voor rustige zomers zonder oefeningen. De PvdA organiseerde een heuse protestmars op het strand, waarbij gestart werd vanaf het etablissement van Roos. Het mocht allemaal niet baten, defensie ging gewoon door met oefenen, waardoor heel wat toeristen afzagen van een verblijf in Groote Keeten.

In 2005 werd het oefenterrein opgeheven en aan de natuur teruggegeven. Wat rest is de landings ‘rotonde’ met in het midden een vogelkijkhut. Het gebied wordt beheerd door de ‘Helderse Duinen’ en is in het bezit van Landschap Noord-Holland. Soldaten en kanonnen hadden plaatsgemaakt voor vogels, konijnen en ‘grote grazers’.

Maar nu komen de kanonnen misschien weer terug en moeten al die beesten weer verdwijnen. Ook zullen dan de toeristen weer grote hinder gaan ondervinden van de kanonschoten en alle herrie die door oefenende soldaten worden gemaakt. Geen wonder dat Keetemers er tegen ‘in ’t geweer’ komen, hoewel dat geen passende uitdrukking is. Geweren en kanonnen zien ze liever niet in hun dorp. En daar hoef je niet eens een pacifistische Keetemer voor te zijn.

Er zijn toch wel andere, meer geschikte plekken in Nederland?