Column: De treurmars van Schagen

De recent uitgebrachte economische agenda van de gemeente Schagen leest als een treurmars. Bedrijfsterreinen zijn of te klein of te vol zoals het bedrijfsterrein in Warmenhuizen en nergens kom ik plannen tegen om iets aan deze problemen te doen. En een echte agenda is het ook niet: waar gesproken wordt over bepaalde activiteiten staan geen termijnen waarbinnen een bepaalde activiteit van de gemeente start en eindigt.

Het zit de gemeente niet mee. Neem de netwerkcongestie wat inhoudt dat er onvoldoende elektriciteit beschikbaar is. In het document wordt gesteld dat, als er in een regio meerdere grote producenten van duurzame energie op het net willen, dit het risico oplevert van overbelasting. Daarnaast speelt het omgekeerde probleem waardoor de snel groeiende vraag naar datacentra en de elektrificatie van de industrie de netbeheerders niet snel genoeg het net kunnen verzwaren om te voldoen aan alle vraag die er is.

Het document rept over netbeheerders die bezig zijn om het netwerk te verzwaren en uit te breiden, maar daar is voorlopig weinig hoop uit te putten. Dit gaat nog jaren duren. Conclusie is dat dit tot gevolg heeft, schrijft het document, dat totdat de verzwaring is gerealiseerd, de netbeheerders niet in staat zijn om te voldoen aan alle nieuwe aanvragen voor een verhoging van de transportcapaciteit en dat deze aanvragers dus op een wachtlijst komen te staan. “Voordat een bedrijf een nieuw bedrijfspand kan gaan bouwen, het huidige bedrijfspand kan gaan verbouwen of de bestaande aansluiting kan verzwaren, moet op dit moment goed gecontroleerd worden of er op de gekozen locatie ruimte op het net is voor afname van elektriciteit.”

De ondernemers in Schagen vinden deze congestie het grootste probleem op dit moment. Alle reden voor partijen als gemeente, regio, provincie, Ontwikkelingsbedrijf en OFS om de krachten te bundelen en de netbeheerders niet alleen tot spoed te manen, maar ook om druk uit te oefenen om meer prioriteit te krijgen, staat in de agenda te lezen. Voorlopig blijf het bij het zoeken naar slimme energieoplossingen en het inzetten van batterijen om energie op te slaan. Leuk en aardig maar voor grote stroomslurpers bieden deze ideeën geen oplossing. Slot van het liedje is dat de gemeente weinig kan doen om dit probleem op te lossen want het probleem doet zich bijna overal in Nederland voor.

Een ander probleem dat het vestigingsklimaat beïnvloedt is de bereikbaarheid van onze regio. Ook dat is een gebed zonder end. De oost-west verbinding en zuid-noord verbinding met de snelwegen A7 en A9 zijn nog steeds bar en boos en in deze situatie komt voorlopig geen verandering door stikstof.

De gifbeker is nog niet leeggedronken. Zo zijn er op dit moment in de gemeente niet of nauwelijks nog nieuwe bedrijfskavels op bedrijventerreinen te koop. Hierdoor wordt de economische groei belemmerd, concludeert het document. Dit maakt dat reeds gevestigde bedrijven zich niet kunnen uitbreiden of verplaatsen en nieuwe bedrijven zich niet kunnen vestigen. Het bedrijventerrein in Warmenhuizen laat dit duidelijk zien.

Wat kan de gemeente doen om dit soort problemen op te lossen? Niet veel. De paragraaf die handelt over te nemen acties door de gemeente staat bol van termen als ‘we gaan ons inzetten’ of ‘we gaan de mogelijkheden onderzoeken’ of ‘we gaan inventariseren’ of ‘kritisch kijken naar’ of ‘een visie opstellen.’  Ik heb één concrete actie gelezen: dat de gemeente binnen haar organisatie een accountmanager voor Seed Valley gaat aanwijzen.

Per actie moet bekeken worden wie trekker/ probleemeigenaar is en welke andere stakeholders hierbij betrokken moeten worden. De volgende stap is dan ook dat jaarlijks met de OFS en andere betrokken stakeholders, een jaarplan wordt opgesteld en welke andere partijen betrokken worden bij de uitvoering. Maar over de financiering wordt geen woord gesproken. Met lege handen bereik je niets.

Eugeen Hoekstra