Column: Blootbuikige wethouder

De gemeente Schagen heeft de toeristenbelasting voor het volgende jaar vastgesteld op 2 euro per overnachting per persoon. Veel te weinig natuurlijk voor zoveel wonderschone natuur die Schagen in de aanbieding heeft. Een gezinnetje met twee kinderen, 10 dagen bij ons op vakantie, mooier dan hier kan je het niet krijgen, betalen in totaal slechts 72 euro (9 x 4 x2 euro).

U leest het goed. De toerist krijgt hier waar voor zijn geld en dus wil hij ervoor betalen want wie kan de schoonheid van Schagen evenaren naast ons gemeentebestuur, dat geregeld op het strand is te vinden en bij vloed de zee induikt en dan roept ‘dat we het mooiste en goedkoopste strand hebben van Nederland. Dat mag best wat kosten.’ Kwaliteit betaalt zich dun en dik uit. De toerist als melkkoe. Hoe mooi kan je het hebben.

Je betaalt hier toeristenbelasting enkel voor de nacht. Logisch, want dat is juist de periode dat de toeristen niets uitgeven. Slim bekeken natuurlijk. De wethouder voor toerisme, die rondloopt met een pet op zijn hoofd waarop staat ‘Mooi Schagen’, valt te prijzen. Hij heeft zijn huiswerk goed gedaan. Hij heeft  onderzocht wat toeristen elders in het land moeten betalen.

Wat blijkt: voor alle gemeenten samen (met en zonder toeristenbelasting) bedraagt het gewogen gemiddelde € 3,27 per overnachting per persoon. Bij gemeenten die zowel dit jaar als vorig jaar toeristenbelasting hieven, is het gewogen gemiddelde € 3,48. Een kanttekening hierbij is dat de grote steden duidelijk meer rekenen dan het gemiddelde, zegt het college erbij.

Hallo Schagen, dan lijkt 2 euro per overnachting nergens op. Wordt wakker: we moeten de toerist wel serieus nemen maar met 2 euro per overnachting voelt hij zich bekocht. 4 euro komt dichterbij zijn trots. Nou niet echt, want hoe zit het met de inflatie? 14% inflatie maar liefst.

Is hiermee rekening gehouden? Hij begint meteen te bellen met het gemeentehuis waar de wethouder voor toerisme, net aangekomen na de frisse duik in het doorstraalde Noordzeewater bij Petten, zijn haren droogt met een handdoek die hij toegeworpen krijgt van de bestuursadviseur die hem niet één, niet twee maar drie keer had gewaarschuwd niet de zee in te gaan omdat toeristen niet zitten te wachten op blootbuikige wethouders.

Het telefoontje van de toerist die vragen begon te stellen over de inflatie, zat hem niet lekker. Hebben we dit niet gedaan, vraagt de wethouder voor toerisme zich af. Hij weet dat de gemeente de huren van haar panden met 14% heeft opgetrokken tot ergernis van de huurders die de gemeente als geldwolf afschilderen en zouden we de toeristen dan over het hoofd hebben gezien?

Het is een omissie die we niet snel zullen vergeten, zegt zijn bestuursadviseur knikkend. De schrik zit er goed in bij de wethouder als de bestuursadviseur opmerkt dat het maar de vraag is of die belasting wel wordt afgedragen.

De toerist afschilderen als wanbetaler gaat hem te ver. De bestuursadviseur schudt zijn hoofd. Ik heb het over de recreatieketen. Die int de belasting. De bestuursadviseur haalt de notitie van JessLokaal tevoorschijn en leest voor dat de ondernemers niet moeten knoeien met de toeristenbelasting.

De toerist die nog steeds aan wethouders oor hangt, hoort dit en zweert dat hij de belasting morgen hoogstpersoonlijk zal brengen bij de wethouder en dat hij alle mensen op de camping zal oproepen om hetzelfde te doen. De wethouder probeert de man aan de telefoon op andere gedachten te brengen, maar zijn repliek is kansloos. Morgen staan ze voor zijn deur.

Eugeen Hoekstra