Column: Schagen: gezinsvriendelijk, pech voor de alleenstaanden

Een gezinsvriendelijke gemeente moet Schagen zijn, vindt inmiddels de gemeenteraad. Dan hebben weduwen, weduwnaars en alleenstaanden pech in Schagen. Een doorsnee gezin is twee ouders met twee schattige kinderen met blond haar en blauwe ogen, oergezond, sportief, nog heerlijk jong (ik vul het maar in), ze kosten de gemeente niets, de ouders betalen netjes de Ozb over hun kapitale woning en de woonheffingen net zo.

Schagen ziet dus het liefst gezinnen. Betekent dit Schagen voor andere leefvormen dan niet of minder vriendelijk is? Zeggen dat je voorkeur gezinnen zijn, klinkt wel erg ouderwets. Waarom die pretentie? Er zijn tegenwoordig veel alleenstaande ouders, co-ouderschappen, ongehuwd samenwoners en alleenwonenden, die blakend in de maatschappij staan.

Het traditionele gezin heeft nog wel de overhand in ons land, maar volgens het Centraal Bureau van de Statistiek is er sprake van een grote diversiteit. Volgens de website ‘Schagen in cijfers’ is van de plaatselijke bevolking 33,5% alleenstaand, 6,6% is eenouder, 32,7 paren en 27,2% gezinnen. Onder de ouderen (65-plussers) is 15,5 % alleenstaand. Kortom, Schagen doet onrecht aan andere leefvormen door het gezin (als hoeksteen van de samenleving soms?) het primaat te geven.

De meeste inwoners in Schagen hebben de vriendelijkheid van de gemeente helemaal niet nodig. Ze hebben een baan en wonen prettig. Ze gaan twee of drie keer per jaar op vakantie, eten gezond en sporten tot ze een ons wegen. Deze mensen komen niet langs voor een uitkering, hoogstens voor het aanvragen van een bouwvergunning om hun optrekje van zo’n vijf ton uit te breiden. Gezinsvriendelijk zijn is erg makkelijk, kost de gemeente niets, en dus klinkt het erg gratuit. Het klinkt stoerder als de gemeente zegt: we zijn vriendelijk voor elke sloeber in de straat.

Er zijn mensen die verlangen naar een vriendelijke gemeente omdat ze verkeren in vervelende omstandigheden: geen werk, ziekte en gebrek, gehandicapt of ontheemd. Zij hebben hulp nodig en de gemeente kan die geven. Maar van harte gaat het niet. Het voelt als een gunst in plaats van een recht. Een beetje reclame op de voorpui van het gemeentehuis ‘bij ons moet u zijn als het noodlot u treft’ kan geen kwaad. Schagen kent wel een meedoen-regeling voor arme kinderen en gepensioneerden (jaarlijks 350 euro), maar raar maar waar niet voor arme gezinnen. Zo gezinsvriendelijk is de gemeente blijkbaar niet.

Natuurlijk zijn zaken als leefbaarheid, goede voorzieningen, woningen en natuurschoon belangrijk voor een gemeente. Ze maken de gemeente aantrekkelijk voor mensen om er te gaan wonen en te werken. De Omringdijk, het weidse landschap, de mooie dorpjes. Dat is de kracht van Schagen. Deze kwaliteiten zijn algemeen van aard en niet om er gezinspolitiek mee te bedrijven. Schagen zou vriendelijk moeten zijn voor alle inwoners; in het bijzonder voor hen die het een stuk minder hebben. Zo zou ik het graag willen zien.

Eugeen Hoekstra