Woordbingo

Eigenlijk zou iedereen een woordbingokaart moeten maken. Gewoon voor de lol.

Je schrijft vijftien zinnen op waarvan je denkt dat je die de komende week het meeste zal horen. Natuurlijk moet je wel proberen om niet euforisch je vuist te ballen als je gesprekspartner zo’n zin in een serieus gesprek ook inderdaad uitspreekt. Maar lol heb je er wel van. En je kan proberen die vijftien zinnen niet zelf uit te braken. Dan maak je er simpelweg het spelletje verboden woorden van. Een lastig opgave. Ik doe een poging voor een top 3.

De bovenste beste meest gehoorde of meest te horen uitspraak is simpel: ‘Ze zijn er zo aan toe’. Dan hebben we het niet over het Belgische volk, dat snakt naar succes van hun nationale voetbalploeg op het EK. Ook niet over de Engelsen die blij zijn uit Europa te zijn gestapt.

De unie bedoel ik nu, niet het EK. Nee, ik heb het over ouders van schoolgaande kinderen. Vooral de moeders denk ik. Vaders hoor ik daar niet over. ‘Ze zijn er zo aan toe’, gaat over die schoolgaande jeugd die smachtend uitkijkt naar de vakantie.

Ze kunnen hun bed ’s ochtends nauwelijks uitkomen. Zitten als zombies aan de ontbijttafel, reageren nauwelijks op vragen en kijken – apathisch hangend op de bank – het liefste de hele dag naar de televisie. Ze staan zo in de relax-modus (ah, woord twee op de bingokaart; modus) dat ze ’s avonds niet moe genoeg zijn om te slapen. Bovendien is het ook nog eens hartstikke licht om acht uur. Zodat ze je weer niet serieus nemen als je zegt dat ze nu toch echt stil moeten zijn om te slapen.

Zelf ben ik op Facebook lid van groep voor tweelingmoeders. Erg herkenbaar al die problemen of ongenoegens die daar worden geuit. En de trend zo’n twee weken voor de grote vakantie is ook daar: ‘Ze zijn er zo aan toe.’ Ik vraag me serieus af wie er nou meer aan die vakantie toe is. De kinderen of de ouders? Want het is toch voor de ouders lekker dat ze een paar weken de kinderen niet uit bed hoeven te jagen. Of ze op militaristische wijze te drillen op tijd de deur uit te gaan, waardoor ze veel te vroeg op het
schoolplein aankomen en daar nog zeker tien minuten staan voor ze überhaupt de school in mogen.

Je maakt mij niet wijs dat je het zelf niet heel erg lekker vindt dat dat even niet hoeft. Het zal geen zes weken zijn, want ik neem aan dat jezelf niet de hele periode vrij bent en dat de kindjes ook nog naar de opvang moeten, maar toch. ‘Ze, of we wat je wilt’, zijn er zo aan toe’, met stip op één. Na het woordje modus, met welke verbinding dan ook, komt een weerklassieker.

‘Wat een weer hè?’, kan je gerust als een van de eerste doorstrepen op je kaart. Want het is nooit goed in Nederland. Te koud, te nat, te harde wind of te heet. Lekker is het bijna nooit. Ja, in mei. Als we nog helemaal niet zo naar vakantie verlangen. Dan worden we opeens vergast op wat aan het einde van de zomer de mooiste weken blijken te zijn geweest. Hopelijk gaat die vlieger deze zomer niet op. En genieten we van zes prachtige weken, met een lekker zonnetje overdag, een heerlijk fris buitje in de nacht.

Zijn de toeristen, de thuisblijvers, de dagjesmensen en de rest van Nederland tevreden. Want als de mensen tevreden zijn, zijn ze aardig, kunnen ze incasseren en zien ze het leven zonnig tegemoet. En dan heeft iedereen een heerlijke zomer. Geniet ervan. Zorg dat je het zonnetje in huis bent en blijft. Prettige vakantie! Deze uitspraak staat natuurlijk ook op je bingokaart…

Monique Janse