Schagen scoort slecht met het mantelzorgbeleid

Wethouder Ben Blonk moest afgelopen woensdag toegeven dat de enquête onder mantelzorgers een onvoldoende  heeft opgeleverd over het mantelzorgbeleid van de gemeente. Want de uitkomsten stemmen niet tot tevredenheid. Mantelzorgers die contact hebben gehad met een wijkteamconsulent vinden dat er weinig of niet wordt gevraagd hoe het met hen gaat of wat de behoefte van de mantelzorger is.

Ongeveer een derde van de mantelzorgers vindt dat de gemeente niet voldoende aandacht besteedt aan de positie van mantelzorgers, dat de gemeente meer ondersteuningsmogelijkheden moet bieden en meer waardering mag tonen. Blonk beloofde beterschap maar zolang de zorg voor mantelzorg niet verinnerlijkt is in de hoofden en harten van wethouder en zijn ambtenaren, ben ik bang dat er niet veel zal veranderen.

Het is al merkwaardig dat de gemeenten in ons land zich moeten bemoeien met mantelzorg. Mantelzorg hoort tot de intimiteit van het gezin. Een gemeente hoort niet achter de voordeur op zoek te gaan naar mantelzorgers. Dat de gemeenten zo’n last hebben van liefderijke gevoelens voor de mantelzorger maakt mij wantrouwend. Mantelzorgers hebben het veel drukker gekregen als gevolg van bezuinigingen op de professionele hulpverlening. Betaalde zorg is aanvullend werd opeens geroepen, met andere woorden mantelzorg is eerst aan de beurt. Geen mantelzorger werd gevraagd of hij of zij dat wel aankan.

Nu zien we de ene mantelzorger na de andere bezwijken onder de werkdruk en klagen gemeenten dat het zover niet hoeft te komen als de mantelzorgers gebruik zouden maken van de ondersteuning die de gemeente voor hen in petto heeft. De vraag is waar bestaat de ondersteuning uit?  De website van de gemeente vertelt er weinig over. Verwarrend is ook dat er een wijkteam is naast het Mantelzorgcentrum. Bij wie moet je zijn voor welke vorm van ondersteuning?

De gemeente steekt een half miljoen in de mantelzorgondersteuning. Dan is het vreemd dat heel veel mantelzorgers zeggen van die ondersteuning niets te merken. Je vraagt je dan af waar dat geld is gebleven. Probleem is dat de wijkteams niet uit hun schulp komen en proactief aan de slag gaan. Zij weten de adressen waar hulp wordt verleend; waarom bellen ze niet op en vragen hoe het gaat?

De gemeente heeft voor haar eigen personeel geen eigen mantelzorgbeleid in tegenstelling tot bijvoorbeeld Hoorn. Mantelzorgende ambtenaren hier kunnen maximaal 300 euro per jaar aan onkosten opgeven. Dit bedrag wordt in mindering gebracht op het brutoloon, daar betaal je dus minder belasting over. “Zo heb je een fiscaal voordeel’, aldus de wethouder daar. Deze fiscale uitruil is het nieuwste onderdeel van het mantelzorgvriendelijk personeelsbeleid van deze Westfriese gemeente. De gemeente Schagen moet nog flinke stappen zetten om in de buurt te komen van Hoorn.

Eugeen Hoekstra