SAMEN onveilig met medicatie

Woonzorggroep Samen staat ook op de lijst van 150 verpleeghuizen die het niet zo nauw nemen met de veiligheid van de bewoners. Bestuurder-directeur Hans Groenendijk reageert luchtig op het oordeel van Inspectie. Twee keer gecontroleerd, twee keer in de fout. Rode kaart op z’n minst. Ben je mal, de Inspectie blaft maar bijt niet.

Wat is er aan de hand? De Inspectie wilde de lijst helemaal niet naar buiten brengen. Maar de Tweede Kamer dacht er anders over en dwong publicatie af bij staatssecretaris Van Rijn. De rapportage van de Inspectie was hard aangekomen bij onze volksvertegenwoordigers die in felste bewoordingen hun oordeel gaven over de ondermaatse zorgverlening in onze verpleegtehuizen in ons land. Krokodillentranen waren het bij sommigen omdat zij zelf de oorzaak zijn van de ellende. Zij hebben bezuinigd tot het niet meer kan, en gaan nu klagen over het feit dat het zo slecht is georganiseerd. Als er iemand is aan te wijzen die heeft gefaald dan zijn het die fracties wel die hebben ingestemd met de drooglegging van de verpleeghuiszorg.

Groenendijk reageert erg luchtig op de bevindingen van de Inspectie ten aanzien van de vestigingen Noorderlicht en Magnushof. Hij erkent  dat er tekortkomingen waren zoals bijvoorbeeld op het gebied van de medicatie. Of anders gezegd het uitdelen en het vastleggen en dubbelchecken van medicijnen aan de bewoners. De Inspectie had kritiek op de methode, zeg maar de werkwijze die ervoor moet zorgen dat er geen vergissingen worden gemaakt. Daaraan schortte het een en ander. Is versneld aangepakt zegt Groenendijk.

De Inspectie kwam nog een keer langs. Dat was in 2014. Toen vond de Inspectie  nog steeds dat de medicatieveiligheid niet in goede handen  was bij Samen. Ook toen bleek dat het  methodisch handelen nog niet voldoende verbeterd was.

Als er een ding belangrijk is dan zijn het wel de medicijnen. Overdosering of onderdosering; het kan mensenlevens kosten. Er was een verdiepingsslag nodig, zegt Groenendijk in het persbericht. Managementtaal voor ‘we gaan het nog een keer doen en nu beter’. Meest recente bezoeken van de Inspectie aan beide vestigingen leverden een voldoende op. Eind goed, al goed. Of toch niet?

De bevindingen van de Inspectie zijn momentopnamen en ook niet actueel. Vaak zijn ze ook achterhaald en dan is het raar dat die instellingen op de lijst blijven staan terwijl er niets meer mee aan de hand is. De Inspectie is van geen kwaad bewust en vindt het bijzonder jammer dat de discussie nu alleen gaat over de lijsten en niet over de kwaliteit van de zorg. Wat mij betreft moet de discussie ook vooral gaan over de werkdruk, dat die abnormaal hoog is, en over het bestuur en het management. Zo vind ik terecht dat er een verpleegkundige adviesraad moet zijn en een geriatrisch arts in het bestuur.

Samen kreeg als ware een gele kaart van de Inspectie in verband met de medicatieveiligheid. Daar mag onder geen voorwaarden iets mis mee zijn. Bij een vervolgbezoek constateerde de Inspectie dat het nog niet goed zat. Dan vind ik dat de Inspectie een rode kaart had moeten trekken en het bestuur naar huis had moeten sturen. Waarom? Omdat Samen acht vestigingen heeft waar heel veel ouderen wonen. En zij waanden zich veilig terwijl je twijfel mag hebben of dit zo was. Want waarom zou het hier op de orde zijn als dit niet het geval was in Magnushof en Noorderlicht.  Wat mij betreft is de Inspectie nog steeds een leeuw die brult maar niet doorbijt.

Aandachtspunt is ook dat de bewoners die de medicijnen ontvangen dat ze deze ook daadwerkelijk slikken. Wordt gecontroleerd dat dit ook gebeurt?

Zoals gezegd baart mij de werkdruk onder het personeel grote zorgen waardoor de kans op het maken van fouten groot is. Daarbij komt dat in de afgelopen jaren in verpleeghuizen deskundig personeel is weggesaneerd en plaats heeft gemaakt  voor minder goed opgeleide goedkopere krachten. Iemand schreef dat het verzorgen is omgezet naar een verzameling handelingen binnen een bepaalde tijd, waardoor aandacht vooral verdween en daarmee voor veel verzorgenden het werkplezier.

De makke is dat cliëntenraden en ondernemingsraden niet in staat zijn om tegenwicht te bieden tegen dit beleid van hogerhand. Ze gaan mee in een technocratische bestuurscultuur die de waarden waarop de instelling is gebaseerd van binnenuit uitholt. Om hieraan te ontsnappen is meer nodig dan een standje van de Inspectie.  

Eugeen Hoekstra