Radiocolumn: Piet Pier en de harde kustverdediging

Luisteraars, het spel van de inspraak over onze de kust is nog steeds niet af. De provincie Noord-Holland en het hoogheemraadschap Hollands Noorderkwartier zijn samen het project ’Kust op Kracht’ begonnen. Het doel van het project is om een oplossing voor de versterking van de zwakke schakels te vinden. In strandpaviljoen Paal 6 van Tomas van de Ploeg werden alle bouwstenen weer besproken die toegepast kunnen worden wanneer alle strekdammen, van Petten tot aan Den Helder, onder het zand komen te liggen. Eigenlijk was ik te laat met inschrijven maar na een verzoek per computer kreeg ik zelfs nog het aanbod om mee te eten. Samen met visser Klaas Stins uit Petten zijn we die kant op gecarpoold. Het aantal aanwezigen, dat van de heerlijk uitziende rijkelijk belegde broodjes genoot, viel behoorlijk tegen. Het waren enkel overheidsfunctionarissen die zich te goed deden aan de lekkernijen van Tomas. Piet Drieënhuizen en Marcel Haas, de beheerder van  het Zwanenwater, waren tot dan toe de enige bezoekers. Het totaal van de inspraakploeg liep op tot 25 mensen. Voor het merendeel waren dat bobo’s en een tiental andere belangstellenden. Natuurlijk vraag je je af of dit een nuttige besteding van ons belastinggeld is, maar iedereen had kunnen inschrijven en we gaan er vanuit dat de bobo’s ook hun best doen.

Verheugd was ik met de opmerkingen van Marijke van Apeldoorn, strandexploitante uit Den Helder die, net als ik, een zandige kust helemaal niet ziet zitten. De invulling van twee klimduinen, naar het voorbeeld van gemeente Schoorl, en de realisering van een fietspad door het Zwanenwater en het Botgat kregen de meeste aandacht. De natuurbeheerder bood wel tegenstand doordat tapuiten en lepelaars gestoord zouden worden. De opmerking dat tapuiten in het verleden altijd rustig doorbroeden ondanks knallende kanonnen, en lepelaars verdrongen zijn omdat natuurwachters in het Zwanewater de aalscholvers gelokt hebben met vis, maakte hem iets stiller. Ook stoorden het de aanwezigen dat natuurorganisaties door middel van schenkingen en legaten grondstukken verwerven om dit voor het publiek af te sluiten. Duidelijk werd dat een beslissing over alle voorstellen van het strand van Petten tot Den Helder pas genomen gaat worden als bekend is welk plan ze bij de Hondsbossche en Pettemer Zeewering kiezen. Onzeker blijft de medewerking van Rijkswaterstaat. Voor dit kustgedeelte moet er nog een juridische legger ingevuld worden. Een legger is de grondoppervlakte die nodig is voor de realisering van een zeewering.  Zoals eerder vermeldt snappen wij helemaal niets van de samenwerking van onze bestuurders. ‘T Schap is verantwoordelijk voor de zeewering maar Waterstaat moet bepalen op hoeveel meter grond zij dat mogen doen. ‘T Schap wordt aangesproken over de kwaliteit van de grasmat van een zeewering maar Waterstaat test uit wat de beste bodemstructuur moet zijn. Oplossingen beste luisteraars zijn na meer dan tien jaar discussie, over de krachten aan de kust, nog steeds niet bekend. Na afloop konden alle belangstellenden, onder het genot van een drankje en een bitterbal, napraten en natuurlijk komen dan pas de echte discussies op gang. Zo vernam ik van de huisgenoot van Vera van Vuren dat ze op Texel de Eijer-landsedam hadden bekeken. Zelf was hij grootgrondbezitter in Wijk aan Zee maar hij moest toegeven dat het strand van Eijerland breder was dan het strand bij de Noorderpier van IJmuiden.

Pietje pier, zo schijn ik in boboland over tafel te gaan, heeft hier terecht een punt. Lange strekdammen zijn een bewezen wapen tegen kusterosie. In het maandblad van de provincie staat inderdaad dat CDA vertegenwoor-diger Jaap Bond de laatste etappe van het Noord-Hollandpad op de noordpunt van Texel officieel in gebruik heeft genomen. En waar is Vera van Vuren niet om aan de weg te timmeren. Als program-mamanager bij Ontwikkelingsbedrijf Noord-Holland Noord probeert zij met het versterken van dijken en duinen extra kansen voor ondernemers te realiseren. Ik ga er van uit dat Vera bij het zien van de Eijerlandse dam bekeerd is tot de aanhangers van een harde kustverdediging. In het MER-advies is geen rekening gehouden met de uitstoot van CO2 per oplossing. Zandsuppleties gaan gepaard met het verstoken van dieselolie en na alle studies over de beste kustverdediging is men, tot op heden, vergeten in rekening te brengen wat het aantal kilo’s CO2 uitstoot is die een zandhopper uitstoot om één kubieke meter zand te verplaatsen. Professoren, doctoren en ingenieurs, schijnen niet buiten de mening van Jan met de Pet te kunnen. Een krachtige kust kunnen we met ze allen wel willen maar omgaan met natuurelementen is tot op heden, zelfs voor de grootste geleerden, een onvoorspelbare zaak. Voor Piet Pier, Dr. Henk Schoorl, visser Klaas Stins, kroegbaas Rinus Jonker, Drs. Hans Plugge, paviljoenhoudster Marijke van Apeldoorn, Kees Kuiper, Drs. Iwan van Noort, strandjutter Henk Snip, Drs. Jan Ligthart en nu ook Vera van Vuren is een harde kustverdediging de oplossing om de kust met minder CO2 uitstoot, duurzaam, natuurvriendelijk zeewaartse te verdedigen.