Radiocolumn: Feestelijk einde

Luisteraars de vlag mag in top van de gemeenteraad van Zijpe. De meerderheid durft € 860.000,- risicodragend in te zetten voor de realisering van Petten in Zee. Natuurlijk  Zijpe is standaard tegen en  Verheggen van de PvdA vindt dat er met gemeenschapsgeld niet gegokt mag worden. Waarschijnlijk moet hij aan IJsland denken. Na de uitleg van Karel Adema die als gepensioneerde ambtenaar de contacten tussen het platform en Zijpe onderhoudt, kregen ze groen licht. Toch betrapte ik hem op een onwaarheid. Hij stelde dat de kust hier, net als bij het Delfslandse strand in Zuid-Holland, gaat aangroeien met zand. Dit aangroeien gaat niet van zelf. Er wordt daar een duin en strandverbreding uitgevoerd waarvan men hoopt dat deze 50 jaar blijft liggen. Dit noem ik niet natuurlijk aangroeien. Hij doelde op de eerste zandmotor die daar, in de luwte van de pier, gepland is. Ronald Waterman is er heilig van overtuigd dat de kust hierdoor zeewaarts aangroeit. Ondertussen hoor je dat Bouwfonds en Fortis geruild hebben met het GOB en OPP. Verse spelers dus. Natuurlijk met de zekerheid dat er nog helemaal niets zeker is. De verdeelsleutel voor arm en rijk wordt bijgesteld want wat moet je met starters bij zo’n duur plan. De sociale woningen drukken de prijs van de riante vakantie onderkomens omhoog en de ligplaatsen in de Marina worden duurder. Petten aan Zee moet hoofdzakelijk goedkoop worden voor de bovenklasse van de maatschappij. De kloof tussen rijk en arm kan nog wel iets groter worden. Mercedessen aan de zeekant en Trabantjes in het dorp van Petten.  Provincie, Hoogheemraad en Zijpe zijn het over één ding gelukkig wel eens, ze willen een zandige oplossing. Onzeker is echter de medewerking van Rijkswaterstaat want die heeft zich, na al die jaren van vergaderen, nog steeds niet positief uitgelaten over de verbreding van het strand.

Aan deze stroeve samenwerking, luisteraars, stoort menig belastingbetaler zich. In 2000 zijn we begonnen want de kust moest voor vijftig jaar, tot 2050, veilig worden. 10 jaar zijn voorbij zonder dat er enige zekerheid op papier staat. Het enige houvast is de startnotitie waarvan ondergetekende de inhoud sterk afkeurt. Beperkte spelregels voor de invulling van onze veiligheid, want niet alles is bespreekbaar, draagt bij aan een onveilig gevoel. We hebben kunnen lezen dat Nonnetjes en Mosselen dreigen uit te sterven. Bertus Bleekendaal zei  het me nog tijdens de fietssponsortocht van de Rabobank. Hij reed voor de EHBO en ik voor de Volkstuin-vereniging van Petten. Vroeger kon je op de strekdammen de mosseldekens optillen om zagers te zoeken. Zagers waren aan een vishaak zeer gewild. Met dit aas kon je best paling, schol en andere vissen vangen. Nu moet je als je wilt vissen tientallen kilometers rijden om zeepieren te kopen. Zeeuwse mosselboeren stroopten vroeger de strekdammen af om manden vol mosselzaad mee naar Zeeland te nemen. Stroopten, want natuurlijk was dit verboden. Je mocht niet aan de natuur op de strekdammen komen. Helaas is dat allemaal verleden tijd. Met de komst van de zandsuppleties is dit in tijd van 30 jaar bijna verdwenen. En met het verdwijnen van de schelpdieren worden ook vogels gedwongen elders voedsel te zoeken. Onder water is de achteruitgang van leven nog sterker merkbaar. Al jaren klagen de sportvissers dat er steeds minder gevangen wordt. Hoe zou dat toch komen? We moeten een zandmotor maken, heb ik wethouder Morsch horen napraten, dan groeit de kust van zelf weer aan. En de zandrivier moeten we voeden want die zorgt dat de zandhonger van het Wad gestild wordt. Het aangroeien van de kust luisteraars kunt u bestuderen in de geschiedenisboeken. Alleen ik heb dit tot op heden niet kunnen vinden. Wel feiten dat de zee meters strand heeft meegevoerd om het vervolgen nooit mee terug te brengen. Totdat een paar knappe bollen rijen met houten palen gingen plaatsen om de erosie te bestrijden.

Dat was het begin van een kleine overwinning op de zee. Het is jammer dat ze deze manier niet geoptimaliseerd hebben. Sinds 1860 hebben de dijkwerkers enkel gaatjes gedicht en zinkstukken geplaatst. Op het Wad is de verandering van de natuur nog beter zichtbaar. De sliklaag van tien tot twintig centimeter is nagenoeg weg. Op sommige plekken groeit er zelfs helmgras in plaats van zeealgen. Wadwormen of zeepieren trekken weg omdat ze in het schone zand geen voedsel kunnen vinden. Het peuren naar paling, bot, schar en puitaal is een zeldzaamheid. De visbootjes aan de waddenoever richting Wieringen zijn net als de vis sterk in aantal achteruit gegaan. Toch ziet men een zandige kustverdediging helemaal zitten want het is makkelijk en goedkoop. Je zuigt midden op zee zand op, perst alle leven eruit en spuit deze dode materie tegen de mooie Hollandse kust. Doe dit op die plekken waar blauwe vlaggen wapperen. De toeristen weten dan dat ze rustig kunnen gaan zwemmen want er is geen schadelijk leven meer aanwezig. Als je deze handeling binnen vijf jaar herhaalt, want dit is de termijn waarin de vernietigende materie zich kan herstellen, weet je zeker dat je een mooi steriel strand krijgt. Laten we daar met z’n allen maar een glas op heffen en proberen te genieten van deze hopelijk mooie zomer.             Prettige vakantie luisteraars.