Paasvee

Zo’n 30 jaar geleden maakte ik voor het eerst een Paasvee mee. Ik woonde in Egmond en had net een relatie met mijn toenmalige vriend die uit Schagen kwam. Het leek hem een leuk plan om gezellig een paar dagen bij hem door te brengen al moest hij zelf wel werken.

Maar, zo zei hij, die woensdag was het 1 groot feest en absoluut de moeite waard om in Schagen te zijn want er was Paasvee. Dat mocht je niet missen! Dus ik zou mij evengoed wel prima vermaken. “Hup gezellig de stad in jij”. Ik hoor het hem nog zeggen.

Dus daar ging ik. Mijn eerste ontmoeting met het Schager centrum. Ik liep rond 11.00 uur de Nieuwstraat in en verbaasde me over de enorme drukte. Mijn missie was om naar de Hema te gaan, maar voordat ik daar daadwerkelijk kwam werd ik omver gelopen door aangeschoten ouderen, groepen zingende schaars geklede pubers die erbij liepen alsof het al hartje zomer was, terwijl ik liep te verrekken van de kou… hoe dan? 

Als je zelf volkomen nuchter bent en geen flauw benul hebt wat Paasvee inhoudt, dan kijk je je ogen uit op zo’n moment.

Het hoogtepunt van mijn ontdekkingstocht was een beeld wat me jaren heeft gekost weer van mijn netvlies te doen verwijderen. Ik zag een jongen uit de kroeg naar buiten strompelen. Steunend tegen de muur zijn volledige ontbijt eruit kotsend.

Ik werd er acuut onpasselijk van maar het  werd nog erger want voor ik er erg in had  kwam er vanaf de overkant een meisje lachend aanlopen die flirterig op de braker afstapte, (niet wetende van zijn kotsbeurt mag ik hopen) om hem vervolgens plat op de mond te zoenen.

Blijkbaar had de braker weer trek na zijn lege maag want hij probeerde haar tong hongerig te zoeken. brrrrrr.

Ik had de neiging om haar toe te schreeuwen dat ze moest stoppen want dit moet je echt niet willen, maar blijkbaar vond zij het best en hield ze van zure zult. Nog voor het middaguur waren de straten en de kroegen propvol en op de Markt stonden rijen, met in mijn ogen mismaakte koeien met hele dikke, onnatuurlijke vetgemeste achterwerken.

Ik had medelijden met de beesten en vond het vreselijk om te zien. Daar stonden ze, tussen de dranghekken, in het tumult, af en toe een klap op de bil. Later hoorde ik dat dit dus dikbillen zijn en dat het ook niet vreemd was dat er zoveel mensen bezopen waren omdat alle cafés al in de vroege ochtenduren begonnen met alcohol schenken. Dat maakte het juist zo leuk!!

Voor mij was het in de jaren daarna dè dag om jùist het centrum te vermijden en ver uit de buurt te blijven. Ik begreep er helemaal niks van en heb het mijn toenmalige vriend best kwalijk genomen dat hij me niet wat meer op de hoogte had gesteld van de traditie en gewoontes van Paasvee.

Ik heb nooit van grote druktes gehouden en heb helemaal niks met alcohol dus ik had op zijn minst gewaarschuwd kunnen worden, nietwaar? Het had me bespaard kunnen blijven.

Die relatie heeft het ook niet overleefd. Dat moge duidelijk zijn, al was hij wel de reden dat ik in Schagen kwam wonen. Inmiddels weet ik, na alle jaren dat ik hier vertoef, hoe belangrijk het Paasvee voor velen is.

Dè dag van het jaar, 1 grote reünie, mensen die al jaren uit Schagen weg zijn komen met Paasvee weer gezellig naar hun oude stek om lekker te feesten en bij te beppen. Mijn aversie tegen het hele gebeuren is inmiddels iets minder geworden al begrijp ik het nog steeds niet. Maar ik gun iedereen zijn eigen feestje. Het hoort er blijkbaar bij, net zoals het Popweekend en de West Friese markt belangrijk zijn voor Schagen.

Corona gooide vorig jaar roer in het eten en het evenement ging niet door. Dit jaar zou dit wederom het geval zijn maar de maatregelen vielen plotseling weg. Echter het was te laat om nog het ouderwetse Paasvee te organiseren met alle toeters en bellen. Maar Schagen verdiende wèl een feestje en dus werd het evenement aangepast. Dranghekken op de markt. Niet voor de dikbillen deze keer maar wel voor de feestgangers.

De geïnterviewde jongeren hadden er zin in. “Feesten, zuipen, yeahhh we kunnen weer!!”. Ik bleef lekker binnen, sloot me op met een goed boek op de bank en kwam de dag wel door.

Ongetwijfeld hebben er velen weer met een kater rondgelopen de volgende dag. Katers. Dààr hou ik dan wèl weer van. Maar dan ronkend en spinnend op mijn borstkas, zo’n heerlijke harige pluizenbol. 

Zo heeft ieder zijn feestje. Als we maar genoten hebben!

Liefs Henny