“Ik laat mij geen rolverdeling opdringen”

De vrouw zei tijdens het keukentafelgesprek met de gemeente dat zij niet van plan is te gaan samenwonen bij de man over wie het ging in dat gesprek. Hij heeft zorg nodig omdat hij lijdt aan een spierziekte. De vrouw was zeer op hem gesteld geraakt maar toch besloot ze niet bij hem te gaan wonen. Het keukentafelgesprek was de aanleiding. De dame van de gemeente leek het samenwonen een goed idee want dan is er minder professionele hulp nodig.

Gebruikelijke zorg noemt de wet het de zorg die huisgenoten aan elkaar horen te geven. Niets mis mee, maar de vrouw wil niet dat de gemeente de rolverdeling gaat bepalen tussen haar en haar zieke vriend. Ze verkiest een Latrelatie, hoewel zij liever met haar geliefde wilde samenwonen. Ze deed het niet. Ze wilde geen ‘voorliggende voorziening zijn’ zoals de gemeente dit graag ziet: zijn haarwasser, rolstoelduwer, stofzuiger,  knopjesinduwer en eigen bijdragenverdubbelaar. Daarom ging ze niet bij hem samenwonen.

De opdringerige gemeenteambtenaren vangen ook bot bij een oudere dame die de vraag kreeg voorgeschoteld om hulp te vragen bij haar schoondochter. De vrouw reageerde subiet: “Mijn schoondochter werkt de hele dag en komt laat thuis. Als die al eens hier langskomt, zet ik haar niet ook nog eens aan het poetsen, hè.’ Ze wist allang dat haar schoondochter er niets voor voelt dat iemand de besteding van haar schaarse vrije tijd gaat bepalen.

Haar belang is de goede relatie met de schoondochter in stand te houden. Als die relatie al onder druk staat, het is niet zo dat haar schoondochter niet helpt, komt de hulp van de gemeente als geroepen. Iemand anders vertelde dat de band met zijn moeder veranderde toen zij bijsprong in het huishouden: ‘Zij kwam hier meer als hulpverlener over de vloer dan als mijn moeder’. Maar het kan andersom. Dat de familiehulp juist de onderlinge band kan versterken.

We zien ook dat vrienden mensen om die reden liever niet om hulp vragen: ‘Je geeft om elkaar, je wilt voor elkaar zorgen, maar je moet niet de rol van hulpverlener overnemen, want dan is het geen gelijkwaardige vriendschap meer’. Buren vinden zorgbehoevenden meestal ook geen geschikte zorgverleners, want burencontact houden zij liever luchtig. Een oudere man vroeg bijvoorbeeld om hulp bij het huishouden zodat zijn kinderen weer met plezier langs zouden komen en een oudere dame vroeg hulp omdat zij merkte dat haar zus met steeds meer tegenzin op bezoek kwam. Ook die redenen laten zien dat zij zich geen rolverdeling laten opdringen. Ook als de gemeente aandringt om te helpen. Mantelzorgers die geen familie zijn worden op verzoek van de gemeente uitgenodigd aanwezig te zijn bij het keukentafelgesprek. Ik adviseer dit niet te doen om lijfsbehoud.  

Het beleid van de overheid maakt samenwonen en trouwen moeilijk. Zo besloot een vrouw de bruiloft af te blazen toen ze erachter kwam dat trouwen ten koste van hun toeslagen zouden gaan: ‘Dan zou de auto de deur uit moeten waardoor ik met mijn spierziekte weer minder deel zou kunnen nemen aan de maatschappij. Ik raak in dat geval mijn vrijheid kwijt, simpelweg omdat ik wil trouwen met de liefde van mijn leven.’ Beleid zou toch geen obstakel moeten zijn voor liefde. Van liefdespartner word je hulpverleenster. Dit verandert de relatie en zet haar onder druk. Scheidingen zijn het gevolg.  Beleid moet liefde niet langer in de weg staan. Gemeenten knoop dit in jullie oren. Bron: Ieder(in).

Eugeen Hoekstra