`Het leed dat auto heet`

‘Onrust in Schagen’ kopte de Schager Courant dinsdag. ‘Jan Bouwes maakt van Schagen een bananenrepubliek’. Zo diep zijn we dus gezonken. Dat we in een adem worden genoemd met roversnesten als Haïti en Honduras, waar elke rechtsorde ontbreekt. Hoe is het zo ver kunnen komen? Alles vanwege de vraag die ons als stijgend water aan de lippen staat: waar kan ik mijn auto kwijt? De milieumaffia heeft op die vraag een eenvoudig antwoord: laat hem lekker thuis en neem de fiets. Maar zo eenvoudig is het allerminst. Ik heb mijn auto nodig voor de zware boodschappen, ik werk op het Rensgars, mijn fiets is gestolen, ik ga mij niet nat laten regenen, de kleintjes moeten van de crèche gehaald, ik heb geen tijd te verliezen, ik wil gezien worden in mijn cabrio. Stuk voor stuk gegronde redenen, vindt u ook niet? En dus nemen we de auto naar het stadshart, dat alsmaar harder moet pompen om de circulatie op gang te houden, dat bonst en schudt in de iele borstkas van Schagen en met lekkende kleppen op weg is naar een alles beëindigend verkeersinfarct. Hoe lang kan een drastische ingreep nog uitgesteld?

Opeenvolgende coalities, krachteloos want verdeeld, wikken en wegen, sudderen en polderen, passen en meten, huren een deskundige in, horen de winkeliersvereniging aan, luisteren naar de ondernemersvereniging, nemen kennis van het standpunt van de SES, lezen de ambtelijke notities, overleggen met de politie, steken de voelhorens uit naar hun achterban, huren nog maar eens een deskundige in, drinken een glas, doen een plas en draaien in hetzelfde kringetje rond als de automobilisten die op zoek zijn naar een plekje. En dat al dertig jaar, terwijl Schagen als centrumgemeente groeit en groeit en tegenwoordig zelfs een vast publiek aantrekt uit plaatsen zo ver als Bergen en Beverwijk. Zo gezellig hier, zeggen ze. En geen parkeermeters! Dat kan alleen in Schagen, zeggen ze, net als de Westfriese optocht. Warempel. Zij rekenen het vrije parkeren tot onze folklore, zoals alles folklore wordt wat behouden blijft tot over de datum.

De horeca wil de markt autovrij, de winkeliers sidderen bij de gedachte en de politiek maakt geen keuze. Zo keutelt Schagen maar wat aan. Maar wacht. Er is toch de blauwe zone, het lapmiddel bij uitstek, waar onze ondernemers en onze beleidsmakers elkaar al zo lang mee feliciteren. Die is heel effectief, zo laat ik mij vertellen, die moet misschien wel uitgebreid! Zulke goeie hebben wij nog niet gehad.

Hoe vaak kom ik niet langs het parkeerterrein op de kop van de Menisweg, drie (3!) minuten lopen van het centrum. Daar heeft de motorrijschool een zee van lesruimte, daar jaagt een eenzame modelbouwer radiografisch zijn speelgoedwagentje over 1.500 vierkante meter vlak asfalt, maar geparkeerd wordt er niet. Schagen een parkeerprobleem? Ik kan een lach niet onderdrukken. Niet Schagen, maar wie met de auto het centrum in wil heeft een probleem. Een probleem met drie minuten lopen. En zo lang de politiek hem niet eindelijk bij zijn kladden pakt, gaat er in zijn denken niks veranderen.

Misschien is dat ook wel wat we het liefste willen, alles bij het oude laten. En dat kan goed. Geen beleid is toch beleid. Nederland vergrijst, Schagen vergrijst nog sneller. Nu al zijn de rolstoelen, de rollators en de boosters niet meer uit ons straatbeeld weg te denken. Ik bijvoorbeeld, doe al jaren waar u met uw auto alleen maar van mag dromen: de winkels binnen rijden. Wat een gemak. Wacht nog een generatie en onze parkeernood zal zich hebben verlegd van de straten tot in de winkels. Dan zullen de gangpaden van de Aldi, de Vomar en de Albert Heijn klem staan met elektrische vierwielers en is Siem Stam uitgegroeid tot de grootste kruidenier van Schagen, omdat hij de boodschappen aan huis is blijven bezorgen. Op de Gedempte Gracht kan de enkele grijsaard die nog zijn rijbewijs verlengd heeft weten te krijgen zijn parkeerplaats uitkiezen. De Markt zal een oase zijn van rust, met verdubbelde terrassen, klimrekken en fonteinen en hier en daar wat spannend groen. En terwijl kinderen er onbekommerd spelen en hun ouders aan de terrastafeltjes proosten op de mooie zomer, spelen opa en oma jeu de boules. Vrij van motorgeronk en bromfietsgesnerp kan de bezoeker zich in de lome warmte laven aan zijn gezelschap en zijn bestellingen, terwijl rondom het zachte getik van vork op mes een speelse symfonie aangaat met het staal op staal in de wedstrijdarena’s. Alle dagen zondag, Schagen op zijn mooist.

Peter Groenveld
Schagen, 24 september 2009