Fietspad bij ’t Zwanenwater, hoe verzin je het

Wat een prachtig idee om een fietspad dwars door het Zwanenwater aan te leggen. Ik las het in het verkiezingsprogramma van het CDA en werd er behoorlijk opgewonden van. Zo ben ik ook een voorstander van een snelweg door Antarctica, een fietspad door het oerwoud op Sumatra en een snelweg door  het oerbos in Polen. Op deze manier kunnen heel veel mensen aanschouwen hoe belangrijk het is dat wij deze uiterst gevoelige gebieden voor ecologisch verval in bescherming nemen.

Het zijn duidelijk win-win situaties want de mobiliteit van de mens wordt geen strobreed in de weg gelegd en tegelijk doet de mens kennis op van het belang van het behoud van dit natuurschoon. Voor dit laatste willen we best betalen maar de natuur moet ons niet in de weg zitten. ‘t Zwanenwater mag dan een mooi natuurgebied zijn, een mooi fietspad is ons ook veel waard. In ieder geval zal het helpen die ijzige stilte die in het gebied heerst te doorbreken en die ellendige broedende lepelaars weg te krijgen en de vos kan ook vertrekken. Zo komen we tot iets.  Dat fietspad is zo aangelegd. Motief is toeristen te laten zien welke mooie plekjes onze schattige gemeente te bieden heeft. Gelijk er geschreven staat dat je het licht niet onder de korenmaat moet zetten. Toon wat je in huis hebt.

Er is eerder een poging gedaan om dat fietspad gerealiseerd te krijgen. Ik ga terug naar 10 augustus 2000. De gemeenteraad van Zijpe vergadert over een fietspad door ’t Zwanenwater. Het college had zijn standpunt al klaar. De raad volgde. Dat pad kwam er niet. Waarom niet? Het pad zou het broeden van een kolonie lepelaars verstoren. Ook zou een extra ingang in Sint Maartenszee de controle in het gebied bemoeilijken. Eigenlijk is het vloeken in de kerk om het over een fietspad te hebben in ’t Zwanenwater. Achttien jaar later en het onderwerp is terug van weggeweest. Wat is er veranderd?

Kan je een fietspad dwars door ’t Zwanenwater vergelijken met een weg door Antarctica waarvan de gedachte zeer onwerkelijk is? Ja, toch wel. Het gaat om het principe. De natuur staat al jaren met tien punten op achterstand. Kenmerk van ’t Zwanenwater is stilte. Stilte is een groot goed. Net als op Antartica. Op Antarctica zijn ook mensen, maar dat zijn geen fietsers, maar wetenschappers en onderzoekers. Stil volk. Maar er is geen denken aan om daar een weg aan te leggen of een vliegveld. 

’t Zwanenwater is een beschermd natuurgebied met een omvang van een postzegel.  Heeft de grootste natuurlijke duinmeren van Europa. En dus zijn er veel bijzondere (water)vogels. Deze erfenis moeten we koesteren. Dat heet duurzaamheid. Wat is er veranderd ten opzichte van 18 jaar geleden? Waarom kon het fietspad er toen niet komen en zou dit nu wel kunnen?

Natuur en duurzaamheid zijn twee loten van dezelfde stam: schaarste. Er is van beiden te weinig. Dat betekent bij dit soort beslissingen: bij twijfel niet inhalen. Dat fietspad wekt twijfels op of het fietspad de natuur wel vooruit helpt. Waar schaarste heerst is de route altijd vooruit. Naar meer en beter. Nooit naar slechter.   

Eugeen Hoekstra