Draagvlak als het uitkomt

Het ene draagvlak is het andere niet. Dit bleek maar weer maandagavond in de raadscommissie Ruimte. De strandhuisjes in Groote Keeten komen er niet, niet vanwege planologische bezwaren, maar omdat er geen draagvlak is onder de inwoners. En dus schoot de commissie het plan af. In de wijk Waldervaart komt een Flexhotel voor 64 arbeidsmigranten. Draagvlak is er niet, maar van de commissie mogen de migranten best komen. Op het appartementencomplex aan de Beethovenlaan komt een vijfde bouwlaag. Draagvlak ontbreekt, maar de kans is groot dat hij er komt.

De bewoners van Groote Keeten krijgen de voordeel van de twijfel. Waarom? Strandhuisjes zijn geen maatschappelijke probleem. Het is een luxe probleem. Er is niet zo iets als een schreeuwend tekort aan strandhuizen. De gemeente wil die dingen graag om de verblijfsrecreatie een impuls te geven. En dat is goed voor de economie en dus ook voor de werkgelegenheid. De dorpsbewoners van Groote Keeten gingen er dwars voor liggen. De ene fractie na de andere boog het hoofd en wenste de initiatiefnemer van de strandbungalows nog een fijne avond.

Voor het Polenhotel ging het maandag anders. De huisvesting van arbeidsmigranten is knudde in ons land en dat moet beter. Overheden maken onderling afspraken om iets aan het probleem te doen. Een leegstaand kantoor en een ontwikkelaar met een plan: het wordt de wethouder zo maar in de schoot geworpen. Arbeidsmigranten liggen goed bij de politiek; het zijn harde werkers die het werk doen waarvoor Nederlanders hun neus ophalen. Buurtbewoners ageren tegen het Flexhotel. Er is dus geen draagvlak, toch worden de bezwaren terzijde geschoven.

Waarom? Niet voor niets heeft de raad in 2013 de Regionale kadernota huisvesting arbeidsmigranten aangenomen en Schagen wil laten zien dat ze de huisvestingsnood onder arbeidsmigranten serieus neemt. Compassie wordt commitment.

Of is hier sprake van hypocrisie? Laten we wel wezen: de gemeente heeft zich nooit actief getoond als het gaat om de huisvestingsproblemen van arbeidsmigranten. Wel de Kadernota onderschreven, maar nooit beleid gemaakt. In onze regio moeten 1000 legale bedden komen voor arbeidsmigranten. Er is geen politicus die maandag doorvroeg: zeg wethouder wat gaat u nog meer doen aan dit probleem? 

In Groote Keeten verloor de economie van het draagvlak en in de Waldervaart verloor het draagvlak van de economie. Dit laatste lijkt ook het geval te zijn voor de Beethovenlaan. Het bestemmingsplan staat bouwen tot 17 meter hoog toe op deze plek, maar dit wil niet zeggen dat dit ook zo moet. Kortom, het ene draagvlak is het andere niet. De inwoners van Grootte Keten wonen niet op het strand; toch tellen hun bezwaren zwaarder dan die van de bewoners van de Koperwiek die slechts op 10 meter afstand wonen van het Polenhotel.

Er wordt met verschillende maten gemeten. De vraag is of dit eerlijk is? De redenering is dat die strandhuisjes er gerust wel komen, later als de bevolking er rijp voor is. De arbeidsmigranten zijn onmisbaar voor de lokale economie en dus moeten wij ze koesteren en het lenigen van de woningnood heeft de hoogste prioriteit. De vijfde bouwlaag mag dit niet in de weg staan.

Belangen van zittende bewoners worden wel erg gemakkelijk genegeerd. Gebeurt in meer gemeenten. De Nationale Ombudsman functioneert bij de gratie van het onrecht dat overheden burgers aandoen. Hij heeft er de handen vol aan. Hoe komt dit? De Ombudsman weet het antwoord: het heeft alles te maken met politieke flinkheid en drang naar scoren. Resultaat: nog meer rechtszaken. Zelfs het begrip draagvlak wordt gepolitiseerd. Niet de gemeenteraad maar de rechter bepaalt tegenwoordig meer dan ooit wat wel en niet mag in de gemeente.   

Eugeen Hoekstra