Doofpot?

Waarom ging de politiek akkoord met de schikking met de notaris van een kwart miljoen euro? En werd het afgedaan in een besloten beraad? Er ligt nu een uitgebreide verantwoording van het College bij de gemeenteraad over de afwikkeling van faillissement van Mulder Obdam. De inhoud valt niet mee.

Mulder Obdam zou het appartementencomplex (Hofpark) aan de Lauriestraat bouwen, maar de bouw is niet verder gekomen dan een driekwart deel. De aannemer was de gemeente Schagen voor de grond een bedrag schuldig van € 2.051.425. Hiervan is slechts € 385.000 betaald.

Er loopt ook een vordering op Mulder Obdam voor de sloopkosten en rentekosten. In totaal van € 165.672,- inclusief BTW. Dit bedrag maakt onderdeel uit van de totale claim van ruim 2 miljoen die gemeente heeft ingediend bij de curator.

En dan ligt er nog de onverkwikkelijke kwestie over de waarborgsom van 10% die Mulder Obdam als een soort bankgarantie had moeten storten bij de notaris. Goed voor € 550.000,- . Dit bedrag is nooit overgemaakt aan de notaris. De gemeente ontdekte dit pas toen bekend werd dat Mulder Obdam in problemen was gekomen.

Het college schrijft hierover dat ze de zaak stil wilde houden om strategische redenen. Maar de media kregen er lucht van. Dat was niet de bedoeling zegt het college nu omdat er oordelen worden geveld terwijl de rechter zich daar nog over moet buigen. Maar de kwestie is nooit bij de rechter beland.

Opzienbarend is de redenering die het college volgt om te besluiten zich neer te leggen bij een schikking van drie ton. De notaris was in gebreke gesteld omdat hij niet goed heeft opgelet en heeft een waarschuwing aan zijn broek gekregen. Het ligt voor de hand dat de notaris moet bloeden en de volledige schade moet uitkeren aan de gemeente.

Maar wat blijkt, de gemeente heeft de overeenkomst dusdanig laat naar de notaris gestuurd dat dit als een verzachtende omstandigheid wordt ingebracht. Daaruit wordt afgeleid dat de notaris zijn zorgplicht niet heeft kunnen vervullen. En daarom is de blunder hem niet helemaal aan te rekenen.

Deze stellingname roept allerlei vragen op. Zoals deze: laat betekent niet te laat. De waarborgsom had op 7 juni 2009  gestort moeten zijn bij de notaris. Ook al had de notaris de definitieve contracten nog niet ontvangen, hij wist van het bestaan van de contracten omdat hij als notaris erbij betrokken was.

Hij moet hebben geweten van de waarborgsom van de gemeente Schagen. Waarborgsom is voor een notaris niets bijzonders. Het had op zijn weg gelegen om ervoor te zorgen dat hij tijdig in bezit zou komen van de definitieve contracten.

Pas op 28 maart 2013 vraagt de gemeente aan de notaris hoe het zit met de waarborgsom van nog steeds ruim een half miljoen euro. De notaris mag dan de definitieve contracten in een later stadium hebben ontvangen, er resteerde niettemin genoeg tijd voor hem om in te grijpen.

Er is dus niets verzachtends aan. Het college zegt nu dat je er verschillend over kan denken, maar voor het college was een schikking het hoogste haalbare. Dit werd ook als zodanig door de externe advocaat telefonisch geadviseerd. Hoe zo, hoogst haalbaar?

Als er twijfels zijn dan laat je er een rechter naar kijken. Je doet dit niet als je ervan overtuigd bent dat je geen zaak hebt, maar die overtuiging had de gemeente niet. Het is niet ondenkbaar dat de rechter de verdediging van de notaris een smoes had gevonden en dat de notaris daarom de gemeente voor het volledige bedrag of het overgrote deel daarvan had moeten compenseren.  

Nog opmerkelijker is de rol van de politiek in deze kwestie. De toenmalige wethouder stapte naar een besloten overleg van de fractievoorzitters en kreeg bij hen gedaan dat zij akkoord gingen met de schikking. Zij wilden er geen woord aan vuil maken. Zij namen het voorstel voor kennisgeving aan en hebben het een collegebevoegdheid gelaten. En daarmee lieten ze een kwart miljoen euro liggen.

Leg dat maar eens uit als er tegelijkertijd bezuinigd moet worden. Moet je dan niet alles uit de kast halen om elke euro binnen te halen die voor het grijpen ligt? Welk belang hadden de fractievoorzitters om de notaris in bescherming te nemen? En waarom werd de kwestie buiten de openbaarheid gehouden? Is hier sprake van een doofpot-verhaal?

In 2012 wist de gemeente dat Mulder Obdam in de problemen zat en ging toch door met de aannemer en paste het contract aan terwijl er al een grote betalingsachterstand bestond. We weten inmiddels hoe groot de strop is geworden, namelijk twee miljoen euro. Het college zit er niet meer mee omdat de schade is verwerkt in de meerjarenbegroting. Het vertelt niet dat de strop de al negatieve meerjarentekorten verder heeft vergroot en dat betekent dat er meer bezuinigd moet worden.  

De politiek windt zich vaak op over bedragen waarvan je je afvraagt of dit niet een beetje overdreven is en het erbij laat zitten als het om een miljoentje meer of minder gaat. Het is geen wonder dat steeds meer mensen hun schouder ophalen over onze politici. 

Eugeen Hoekstra