Column: Succes

Bram de Waard had misschien wel de beste wielrenner van de wereld kunnen worden. Op zijn zeventiende zagen zijn prestaties op wielergebied er veelbelovend uit. Hij kon een lucratief contract bij de RABO-ploeg krijgen. Kenners zagen in hem dan ook een bijzonder groot wielertalent. Hij koos er echter voor om geen carrière te maken in de wielrennerij, maar in de gehandicaptenzorg. Waarom? Hij had in het middelpunt van de belangstelling kunnen staan en had bakken met geld kunnen verdienen. Toch koos hij er voor om verstandelijk gehandicapten te verzorgen. Dat vond hij veel leuker dan wielrennen. 

Filosoof Bas Haring illustreert met dit voorbeeld het centrale thema van zijn boekje getiteld ‘Voor een echt succesvol leven’. Je zou moeten kiezen voor datgene wat je leuk vindt om te doen en niet datgene wat je door je omgeving, ‘de groep’ wordt opgedrongen. 

Waarom was Bram de Waard eigenlijk gaan wielrennen? In zijn woonplaats was het een ongeschreven wet dat de jongens gingen voetballen of wielrennen. Bram koos voor wielrennen, maar wel onder druk van zijn omgeving.

Men zegt dat je succes hebt als je de grootste, de snelste, de rijkste, de mooiste of de sterkste bent. Maar succes betekent ook voortbestaan. Successie betekent opvolging. Individuen hebben eigenschappen die voor het voortbestaan van de groep, voor het succes van de groep goed zijn, maar die misschien niet zo goed zijn voor het individu zelf. Soms is zo’n eigenschap zelfs slecht voor een individu.

Haring geeft nog een aansprekend voorbeeld van succes. Tijdens de conceptie zwemmen ontelbare zaadcellen in de richting van het eitje. De sterkste, snelste zaadcel wint de race. Maar hij wordt meteen opgegeten door het eitje. De andere zaadcellen zwemmen nog enige uren rond. Als ‘individu’ zijn de overgebleven zaadcellen beter af: ze leven langer. De snelste ‘had’ succes. Hij zorgde voor het voortbestaan van de soort. Voor successie. Voor opvolging…

Kees Zwaan

Foto: Pixabay