Column: SP: practice what you preach

In het laatste kwart van de negentiende eeuw raakte een Engels stoomschip voor de kust van Callantsoog in de problemen. Er werd een reddingsactie gestart vanaf het strand om de bemanning in veiligheid te brengen. De actie werd geleid door de burgemeester. Een aantal Pettemers en Callantsogers stapten met gevaar voor eigen leven in een vlet om de mensen van het schip te halen.

Twee Pettemers en vier Callantsogers vonden bij de reddingsactie de dood. Ze verdronken in de woeste zee. De overlevende redders werden door de toenmalige koning Willem III geëerd met een bronzen medaille. De burgemeester kreeg een zilveren medaille van de koning. Dat terwijl hij op de wal geen enkel gevaar liep en slechts de leiding had. Waarom kreeg de burgemeester zilver en kregen de redders brons? Het duidt op de hiërarchische structuur van de toenmalige samenleving.

Drie leden van de Socialistische Partij Schagen kregen onlangs een Zilveren Tomaat voor hun jarenlange werk voor deze partij. Een dergelijke zilveren onderscheiding suggereert dat er ook wel een gouden onderscheiding moet zijn. Een onderzoekje op internet leert me dat dat inderdaad het geval is. Maar de mensen die gouden onderscheidingen krijgen zijn grotendeels afkomstig uit de hogere lagen van de partij. Een enkele wethouder valt ook de eer te beurt. De onderste regionen moeten het uitsluitend doen met zilver.

De vraag is of deze praktijk strookt met de beginselen van de Socialistische Partij en dan vooral met het uitgangspunt van gelijkwaardigheid. In beginsel is ieder mens gelijkwaardig en zou gelijk moeten worden behandeld. Is de prestatie van een SP-lid dat al tientallen jaren zijn overtuigingen op de markt aan de man brengt van minder waarde dan een vertrekkend voorzitter van de partij?

Die gelijkwaardigheid komt wél tot uiting in de salariëring van Tweede Kamerleden. Die moeten een deel van hun honorarium inleveren en genoegen nemen met een ‘normaal’ modaal inkomen.
De vraag is waarom de SP een negentiende-eeuwse benadering van prestaties praktiseert waarbij goud alleen voor partijbonzen bereikbaar is en de gewone man met zilver genoegen moet nemen.

Het duidt op een hiërarchische gedachtegang die wat mij betreft niet past bij een socialistische partij. Als er iemand gedecoreerd moet worden dan moet dat met dezelfde onderscheiding. Of je nu partijvoorzitter of actie secretaris bent. Of je je best gedaan hebt in de hogere of de lagere regionen van de organisatie zou niets uit mogen maken. Hiërarchie in het verlenen van decoraties past gewoon niet. Dat is iets voor het leger en niet voor een organisatie die gelijkwaardigheid nastreeft.