Column: Schagen jaagt mensen met dementie weer op kosten

De gemeente Schagen heeft veel op met mensen met dementieklachten. Niet voor niets heeft de gemeente een soort certificaat gekregen voor goed dienstbetoon jegens deze groep mensen. Het is dan gek dat de gemeente opeens een eigen bijdrage gaat vragen voor de dagbesteding die juist bedoeld is voor mensen die dementeren.

De dagopvang geeft structuur aan hun leven en de nadruk ligt op gezelligheid en ontspanning. Waarom moeten deze mensen opeens een eigen bijdrage betalen van een kleine twintig euro per maand?

Een paar jaar geleden heeft de gemeenteraad juist de eigen bijdrage teruggebracht tot nul euro: we willen deze kwetsbare mensen niet moeilijk maken. Nu het geld klotst tegen de plinten op besluit het college de gemeenteraad voor te stellen de eigen bijdrage weer van stal te halen: 240 euro per jaar.

Het college probeert de pijn weg te nemen door te zeggen dat het bedrag niet groter wordt ongeacht het aantal keren dat de persoon in kwestie naar de opvang gaat. Daarmee is niet weggenomen dat er weer betaald moet worden.

De gemeenteraad is geen knip voor de neus waard als hij dit voorstel overneemt. Het gaat misschien niet eens om het bedrag maar om het signaal dat je ermee afgeeft: zo dementievriendelijk zijn we ook weer niet. Of anders gezegd: we zijn net zo betrouwbaar als een windvaan.

Er is nog een groep die door de eigen bijdrage getroffen wordt: de mantelzorgers. Ook zo’n groep mensen die de gemeente Schagen een goed hart toedraagt. Dagopvang is een stukje respijtzorg voor de mantelzorger. Zij of hij kan die dag voor zich zelf andere dingen doen of gewoon een paar uur rust nemen.

Door de herinvoering van de eigen bijdrage werpt de gemeenten een drempel op jegens de mantelzorgers  terwijl het juist de bedoeling is om mantelzorgers te ontzorgen: geef ze rustmomenten om overbelasting te voorkomen. Opeens is dit niet meer van belang.

Dagbesteding is ook van belang om iets te doen tegen de eenzaamheid onder met name ouderen. Hoe vaak hoor ik de wethouder Welzijn niet zeggen dat eenzaamheid een groot probleem is en dat we samen iets tegen moeten doen.

Het herinvoeren van de eigen bijdrage is nou niet een voorbeeld van een gemeente die zichzelf serieus neemt. In plaats de dagbesteding uit te breiden naar veel meer wijken en dorpen om zo de eenzaamheid een slag toe te brengen besluit de gemeente de subsidie op wijksteunpunten te halveren: de kruidenier is weer van stal gehaald.

De gemeente loopt tegen tekorten aan bij de jeugdzorg en de Wet maatschappelijke ondersteuning. Wat ze doet is de tekorten verhalen op mensen die eenzaam zijn, mensen met dementie en in het verlengde de mantelzorgers.

Dat is niet fair en in strijd met het eigen beleid van de gemeente. De gemeentebegroting is een integrale begroting: er zijn vast andere posten waarop bezuinigd kan worden zonder dat mensen rechtstreeks in hun bestaan worden geraakt.

Eugeen Hoekstra