Column: Prinsjesdag

Daar ben ik weer (ja, jullie zitten ook dit jaar aan me vast) en daar was ie weer: De 23e Prinsjesdag!

Jippie, kijken naar de nieuwste hoedjes, toetjes en alle pracht en praal.

Ja dat zal jullie verbazen, dat ik deze poespas leuk vind maar het is wel zo.

Voordat Prinsjesdag officieel begint is er blijkbaar altijd een themadienst in De Grote Kerk. Zo’n groot fan ben ik dus ook weer niet, daar kwam ik vandaag pas bij toeval achter.. Ik was even te vroeg in mijn enthousiasme, zette de tv aan en plof, daar zat ik opeens in een kerkdienst.

Had ik daar wel zin in? Toch maar even voordeel van de twijfel en kijken, en luisteraars, daar heb ik geen spijt van gehad. Prinsjesdag is voor mij niets anders dan een vorm van vertier maar deze dienst raakte me.

Het thema Verdragen Verzoenen en Verbinden naar aanleiding van de toenemende polarisatie in de maatschappij sprak me wel aan.

En zo zag ik dus verschillende visies en toespraken voorbij komen vanuit het Christendom, Boeddhisme, Soefisme, Jodendom, De Islam, Hindoeïsme en Atheïsme. Prachtige muzieksoorten en gezang uit verschillende landen en er overviel me een soort van.. tja.. Hoop?!.

Ik geloof in Liefde en ik voelde die liefde in elke toespraak.

Kijk, ik heb niet veel met het Koningshuis en wordt nu ook niet echt opgewonden als ik onze Willem de troonrede voor zie lezen. Meestal hakkelt en stottert ie behoorlijk (al viel het deze keer best mee!)en ik kijk dan ook vaak met een soort van mededogen. Ik moet er toch niet aan denken om deel uit te maken van zo’n familie en al die verplichtingen aan te moeten gaan.

Ook zat ik totaal niet te wachten op alle bagger die we dit jaar te horen zouden krijgen, mede veroorzaakt door dit kabinet. Daar ga ik jullie ook niet mee lastig vallen nu, ik hou het graag luchtig en positief want het weekend staat voor de deur: laten we het vooral gezellig houden. Die glazen koets is best grappig, alle enthousiaste mensen die met vlaggetjes, hoedjes en toetertjes staan te zwaaien aan de kant van de weg en als kers op de taart onze prachtig mooie Maxima en nu ook Amalia. Want laten we eerlijk zijn, of je nu voor of tegen het Koningshuis bent: Maxima is een aanwinst voor ons kikkerlandje:1 en al charisma, kracht en een absolute pracht. Dat heeft onze Willem toch maar mooi voor elkaar.

Dit jaar echter een hoop afkeurend gefluit en boegeroep. Omgekeerde vlaggen en dus niet alleen maar pracht en praal. Wel of niet eerbiedig? Het gaf in ieder geval een realistisch beeld van wat er speelt.

En wat fijn dat we in een land leven waar het màg, die kritische noot. In andere landen word je direct opgepakt voor jaren.

Vooral die balkonscene had iets pijnlijks hè? Wat zullen ze opgelucht zijn geweest dat ze weer naar binnen mochten en de deur achter zich dicht konden trekken.

Amalia.. ik gun haar met heel mijn hart een totaal ander leven.

Waar ging die dienst nou ook alweer over? Oh ja: Verbinden, Verdragen en Verzoenen. We hebben met elkaar nog zoveel te leren.

Ik hou me maar vast aan het gevoel dat ik kreeg toen ik naar die dienst zat te kijken.

Daarin kwam zo duidelijk naar voren dat elk geloof, elke visie iets prachtigs, iets unieks heeft. Gooi het bij elkaar in 1 grote meltpot en zachtjes laten sudderen.

De Liefde die dan ontstaat.. daar kun je bergen mee verzetten.

Nee, je kunt er geen rekeningen mee betalen, geen boerenbedrijven mee redden, geen oplossing voor het stikstofbeleid en milieu, geen einde maken aan de armoe maar het allemaal wèl dragelijker maken met en voor elkaar.

We moeten toch ergens beginnen??

Lang leve de liefde

Hoera hoera hoera!

Liefs Henny