Column: Komkommertijd

Oeps, opeens zag ik van de week dat ik vandaag aan de beurt ben voor mijn column op deze streekzender.

Normaliter ben ik er een poosje mee bezig, attent zijn, nadenken, notities maken en dat gedoe.

Of het aan het wisselvallige zomerweer ligt, of aan het feit dat onze caravanvakanties al weer even geleden zijn; ik was er nog niet aan toe gekomen en of ik aan het redactionele advies om een ‘prikkelende’ column met een ‘lokaal karakter’ te schrijven voldoe, betwijfel ik ten zeerste.

In een eerdere column vertelde ik al over onze binnenlandse vakantie in de Achterhoek, afgelopen mei.

Daar zijn als bestemmingen nog bijgekomen, de Overijsselse Vechtstreek en de weststkust van Friesland, Gaasterland. Dat klinkt best ver weg, ‘de westkust van Friesland’, maar hemelsbreed is het een goede 50 km van Schagen en over de Afsluitdijk zo’n 100 km.

Klinkt niet echt exotisch, maar je hoeft tenminste niet duizenden kilometers te rijden, tolpoortjes te passeren en je voorruit vol te plakken met milieuzone-stickers in allerlei kleuren

Gaasterland bood een verrassend landschap; bossen, strandjes, ondiep IJsselmeerwater, leuke dorpjes en veel wespen, dat dan weer wel.

We verbleven immers op camping ‘De Waps’….

Voor mensen die denken dat Schagen de enige gemeente in Nederland is met 30-kilometer zones, blauwe zones, versmalde wegen met rode fietsstroken, vluchtheuvels en sierbestrating; vergeet het maar!

In elke zichzelf respecterende stad of dorp, kom je dit verschijnsel tegen.

Allemaal bedoeld om langzaam verkeer, zoals fietsers, een veiliger gevoel te geven en te behoeden voor verkeershorken.

 Het was de code-rood week vanwege de hittegolf, maar het was er best uit te houden  en er waren leuke campinggasten, niet enkel uit eigen land, maar ook Zwitsers, een enkele Fransman en uiteraard wat Duitsers.

Je kon er mooi fietsen en de Friezen zijn leuke mensen, al spreken ze net als de Tukkers een geheimzinnige eigen taal.

Eenmaal terug in Schagen deden we enthousiast mee aan de Westfriese optochten en was het na afloop vaak gezellig op het terras, waar we  geïnteresseerde, vaak buitenlandse toeristen konden informeren over onze streekdracht.

Een bijzonder leuke ervaring was het om op de Donderdag van de Dans en Muziek met Schagens Harmonie een concertje te geven vanaf het podium bij de grote Kerk.  

Het bleef gelukkig een uurtje droog en alsof we de rattenvanger van Hamelen waren, kwam het publiek uit alle hoeken en gaten op onze muzikale klanken af! 

Voor orkestleden én het publiek een leuke belevenis.

Een paar weken daarna, mochten we trouwens met ons 150-jarige orkest het popweekend openen op het Noord podium.

Daar zit je dan als 71-jarige, met je medemuzikanten op zaterdagmiddag op het grootste gratis muziekfestival van Nederland in de disco-spot-lights met bijbehorende mistwolken voor een enthousiaste menigte je nummertjes te spelen.  

Gelukkig bleef de bierdouche uit, maar leuk was het!

Tot volgende maand!

 

ROB HOGENES