Column: HVC moet op de schop

Huishoudens maken er een potje van: het scheiden van huisvuil. Tien tot vijftien procent bestaat uit plastics en drankenkartons. Veel plastic is onbruikbaar voor recyclen. De Telegraaf kwam onlangs met een artikel dat steeds meer gemeenten de afvalscheiding op de schop nemen.

Logisch want in de afgelopen tien jaar heeft de scheidingstechniek snelle stappen vooruit gemaakt. Daardoor kunnen we niet alleen méér plastic en drankenkartons uit het restafval halen dan dat in het huishouden gebeurt, maar is dit ook nog eens van steeds betere kwaliteit.

Het Afvalfonds Verpakkingen ziet nascheiding van kunststof verpakkingen als een waardevolle ontwikkeling. “Je kunt de installatie selectief laten sorteren op bijvoorbeeld folie, harde plastics of vormvaste materialen met een dop.”

‘Zo weet je zeker dat je alle waardevolle materialen uit de afvalstroom haalt’, aldus Cees de Mol van Otterloo, directeur van het Afvalfonds Verpakkingen, die optreedt namens het verpakkende bedrijfsleven.

Installaties zijn uitgerust met de nieuwste en modernste technische snufjes: vlakzeven, windshifters, ballistische scheiders, een schredder en near-infrarood scanners. Ongeveer tien tot vijftien procent van het afval dat over de band gaat bestaat uit plastics en drankenkartons. Het overgebleven restafval krijgt een nuttige plek in de samenleving in de vorm van energie en grondstoffen.

Het scheidingsproces wordt beter en we kunnen meer restafval verwerken, waardoor de kostprijs daalt. Dat is beter voor de industrie en voor de consument. Ook schaarste aan arbeid speelt mee. Tel daarbij op dat voor aparte stromen verschillende inzamelwagens moeten rijden die CO2 uitstoten.

In Nederland kennen we twee systemen voor het scheiden van afval die allebei nog volop in ontwikkeling zijn: bronscheiding en nascheiding. Gemeenten bepalen zelf welke manier van afval scheiden voor hen het beste werkt. Nascheiding heeft veel potentie.  

Raymond Gradus, hoogleraar economie aan de Vrije Universiteit, die het inzamelsysteem van plastic onder de loep nam, zegt nu dat wat  hem betreft er een einde komt aan alle gedoe en gezeul met plastic. Gewoon bij het restafval gooien is op termijn de beste oplossing, meent hij. “Plastic bij het restafval scheelt moeite, je hoeft er de deur niet voor uit. Gemak dient de mens. Textiel en papier scheiden blijft wel belangrijk, maar voor het plastic is een beter alternatief ontwikkeld.”

Beter is het om aan nascheiding te doen, zegt Gradus. Restafval en plastic worden dan samen ingezameld en de afvalverwerker pluist het uit op herbruikbare grondstoffen. De burger betaalt dan voor zijn afval via een reguliere afvalstoffenheffing.

Volgens Gradus’ onderzoek levert op die manier nascheiden meer plastic op: 8,4 kilo per persoon per jaar. Laat je de burger zijn plastic scheiden, dan komt de teller niet verder dan 7,8 kilo. “Niet iedereen verzamelt immers zijn plastic even netjes. Bij nascheiding is de kans groter dat plastic afval dáár terechtkomt waar het hoort en dus gerecycled wordt.”

Wat zegt onze HVC in Alkmaar? Zij zien nascheiding als een aanvulling op  bronscheiding. In laagbouwwoningen is bronscheiding de meest effectieve èn goedkope manier om afval te scheiden, zegt de regionale afvalverwerker. 

Op 27 juli meldt HVC op zijn website “Er is veel over te doen in de media: ‘bronscheiding of nascheiding’. Gaan mensen hun plastic, blik en drinkpakken (pbd) zelf thuis scheiden (bronscheiding) of doet een machine dit later (nascheiding)?“ HVC heeft beide systemen in huis en pleit al jaren voor bronscheiding waar het kan, en nascheiding waar het moet. Zo miskent HVC dat nascheiding betere resultaten oplevert. Ook kostenbesparend door minder kliko’s en lagere inzamelkosten.  

Eugeen Hoekstra