Column: Dorpsraad Schagerbrug furieus over wethouder

Dorpsraad Schagerbrug en Klankbord groep Reconstructie Schagerweg zijn zeer ontstemd over de manier waarop wethouder Hans Heddes (PvdA) is omgegaan met het inspraakproces over de reconstructie van de Schagerweg. Vooral het feit dat de wethouder abrupt een einde heeft gemaakt aan dit proces valt, helemaal verkeerd bij beide inspraakorganen.

Met de (overgebleven) leden van de klankbordgroep vindt de dorpsraad dat zij door de gemeente onvoldoende zijn gehoord, dat staat in hun brief. De kwestie heeft te maken met de ‘vormgeving van de Schagerweg’. De dorpsraad is tegen asfaltering, terwijl de gemeente heeft besloten dit wel te doen.

Op verkeerde gronden vinden beide organen. De gemeente heeft de inbreng van de bewoners te hoog ingeschat en veel te zwaar gewogen. Dit ten onrechte beweerde 90 % van de bewoners aan de Schagerweg. “Zij vertegenwoordigen slechts 44% van de omwonenden. Hiermee werd onder andere voorbijgegaan aan gezamenlijke belangen,” zegt de brief.

Wethouder prijst het overleg met de dorpsraad en de klankbordgroep omdat dit volgens hem geleid heeft tot een beter ontwerp. Dat is juist niet het geval, luidt de reactie van de andere kant. ‘Van onze inbreng is in het ontwerp niets terug te vinden,’ klinkt het verontwaardigd. ‘De participatie is in dit proces, naar onze mening, ver te zoeken.’

De keuze van de wethouder voor asfaltering van de Schagerweg wordt gekwalificeerd als een besluit op basis van emoties. Volgens de briefschrijver heeft het college het persoonlijk belang van een gering aantal aanwonenden gesteld boven het algemeen belang.  De wethouder stelt dat het college op basis van een uitgebreide afweging van alle belangen en argumenten van betrokkenen tot dit besluit kunnen komen. Dat klopt niet wordt in de brief gesteld.

Zo heeft de gemeente geen onderzoek gedaan naar de trillingen en naar het risico op scheuren bij niet onderheide woningen. Dat onderzoek hoeft niet plaats te vinden als je kiest voor asfalt, beste dorpsraad. Asfalt nodigt uit tot hard rijden. Daar doen we het nodige aan, zegt de wethouder. Er komen drempels en wegversmallingen. Dat is niet waar, stellen de briefschrijvers. Deze versmallingen dragen bij tot gevaarlijk weggedrag van automobilisten. Dat moet de gemeente niet willen.

Wat niet wordt begrepen is dat er draagvlak was voor het ontwerp dat op tafel lag op 3 september. Meerdere partijen keurden dat goed, maar de wethouder beleefde de vergadering anders en houdt het op een gedachtewisseling waarin voor- en nadelen zijn besproken.

Vooringenomenheid zou je kunnen zeggen aan de kant van de gemeente, omdat de wethouder de keuze voor asfalt allang had gemaakt. Hij wijst op de inbreng van omwonenden die kiezen voor trillingsarm asfalt. Geen luxe natuurlijk omdat over de Schagerweg veel vrachtwagens rijden. Maar die kunnen een andere route kiezen via de Twee Zwanenbrug, stelt de brief. Een paar verkeersborden en dit argument is ontzenuwd.

De wethouder vindt het welletjes. Hij is door de gemeenteraad onder druk gezet. Hij kreeg het verwijt dat hij niet opschiet met een aantal zaken, waaronder de Schagerweg. Hij heeft de ontwerpfase afgesloten. Maar toch niet helemaal. Hij is bereid een teleconferentie te houden met betrokkenen.

De dorpsraad en de klankbordgroep zien het nut er niet van in. Naar mijn mening is dat geen verstandig besluit. Je moet door blijven praten tot het gaatje. Dat deden de EU en VK ook. Soms is het middel heiliger dan het doel. Nog onverstandiger is het besluit van de dorpsraad om zich terug te trekken uit het project, terwijl de teleconferentie nog moet plaatsvinden. Door druk wordt alles vloeibaar, is vaak de ervaring bij onderhandelingen. Blijf in de lucht, zou ik zeggen.   

De brief eindigt met een plagerige P.S. “Aangezien de aanvang van de reconstructie nog enige tijd op zich zal laten wachten, hierbij het vriendelijke verzoek om onderhoud te plegen aan de voet- en fietspaden van de Schagerweg.” Zoveel vertrouwen is er nog wel.

Eugeen Hoekstra