Column: Die duinen zijn van ons

De duinen zijn van ons, zegt de gemeente Schagen, die de gedachte koestert van een ‘Groot Schagen’. Absoluut niet. Die zijn van ons, zeggen de inwoners van Callantsoog en Groote Keeten. De emotie spatte van de schermpjes af: er is niets van Schagen bij. En het strand is ook van ons, moeten ze gedacht hebben. Behoorlijk brutaal van het gemeentebestuur om het mooiste wat ze hebben zich toe te eigenen.

De duinen waren altijd van Callantsoog, van Groote Keeten en Sint Maartenszee. Plotseling verschenen er borden waarop stond ‘de duinen van Schagen’. Opeens waren ze niet meer van de genoemde kustdorpen, maar van de stad Schagen waar het bestuur van de fusiegemeente Schagen zetelt.  

Het gemeentebestuur las op een achternamiddag de krant, waarin stond dat het strand van Zandvoort voortaan Amsterdam Beach heet, het Muiderslot the Castle of Amsterdam  en Giethoorn the Dutch Venice. Het gaat om de naamsbekendheid voor de toeristen. The Schager Beach, toch niets mis mee? 

Schagen stelt wat voor: Schagen Marktstad. Kijk, dan kan je niet zeggen van Groote Keeten. De namen van de kustplaatsen stichten verwarring. 

Sinds de VVV is opgedoekt moeten we het eenvoudig houden. We zeggen: Schagen heeft hét. We zeggen niet Callantsoog heeft hét. Ben je mal. We moeten  één lijn rekken, roepen ze op het gemeentehuis. De dorpelingen accepteerden dit niet. De duinen zijn van ons. Een beetje dorpsraad was allang in opstand gekomen, maar dat gebeurde niet. De sociale media namen de honneurs waren. De oproep om de naam Schagen af te plakken op de borden werd gretig beantwoord.

Op het gemeentehuis hoorde men van de boosheid op. Zijn die sentimenten er nog steeds?  We vormen toch één gebied: het grote Schagen?  Ze vergeten aan de Laan dat de fusie een onvriendelijke daad is geweest tegenover de inwoners van de dorpen. Wie herinnert zich niet de volksraadpleging in Zijpe? Niemand in Callantsoog of Petten liep rond met de gedachte ‘wat zou het prachtig zijn als we zouden opgaan in Schagen.’

Dorpen hebben hun eigen geschiedenis waaraan de inwoners hun identiteit ontlenen. Dan kan je wel jammeren dat het ‘wij-gevoel’ ontbreekt in ‘Het Grote Schagen’, het is er nog steeds in de dorpen. Juist dat sentiment moet gekoesterd worden. Maar in het beleid is dit nergens te vinden. Een kleine kernenbeleid is er niet en dus hangt het beleid van projecten aan elkaar.

Vorig jaar appelleerde de dorpsraad van Schagerbrug aan het gebrek aan belangstelling van de kant van de politiek, terwijl men in Dirkshorn niets te klagen heeft. Het piepsysteem bepaalt nog steeds het beleid. 

Gebiedscoördinatoren (de verbindingsofficieren) lossen de cultuurverschillen tussen stad en ommeland niet op. Het sentiment zit dieper en heeft te maken met autonomie ingebed in de volksaard.

Er is goed nieuws. Ik hoorde van wethouder Kruit dat het college zijn gezicht wil laten zien in de dorpen door ook hier zijn wekelijkse vergaderingen te houden en na afloop in het dorpshuis in gesprek te gaan met de dorpsbewoners. Dat is een goede zaak. De ivoren toren is ook niet alles.

 

Eugeen Hoekstra