Column: Demagogie en politieke correctheid in raad Hollands Kroon

VVD, Senioren Hollands Kroon en Onafhankelijk Hollands Kroon willen de rangorde van woningtoewijzing in de Urgentieverordening Hollands Kroon wijzigen. Als reden voeren zij aan dat zij het niet eerlijk vinden dat vergunninghouders voorrang krijgen. Daarmee vertolken ze de gevoelens van veel Hollands Kroners die vinden dat ‘eigen volk op de eerste plaats komt’ en dat vluchtelingen ‘in de watten worden gelegd’. Zo gaan er bijvoorbeeld verhalen dat vergunninghouders een flinke zak geld meekrijgen om hun huurwoning luxueus mee in te richten. Bovendien zouden ze dan ook nog een behoorlijk hoge uitkering krijgen om van te leven. Noordkopper jongeren zouden door die voorkeursbehandeling extra lang op een woning moeten wachten en noodgedwongen bij hun ouders of in een vakantiewoning moeten blijven wonen. En dat is allemaal omdat ‘buitenlanders’ zouden worden voorgetrokken.

Het echte probleem is dat er sprake is van een groot woningtekort zodat je eigenlijk kunt spreken van woningnood. Er zijn veel groepen, niet alleen die van de statushouders, die strijd moeten leveren op een woningmarkt die uit het lood is geslagen. Veel woningen worden opgekocht door kapitaalkrachtigen als belegging. Verhuur van woningen levert meer op dan kapitaal op de bank. Vooral in grote steden zijn de huren dan ook torenhoog geworden en daardoor onbetaalbaar voor grote groepen mensen. Noodgedwongen verkassen stedelingen naar een gebied waar woningen nog wel betaalbaar zijn. In de Kop van Noord-Holland is daardoor de vraag naar woningen gestegen en ook de prijs opgelopen. Mensen uit de randstad die zijn aangewezen op huurwoningen richten hun blik ook op de Kop van Noord-Holland. Het is door de krapte op de huurmarkt aantrekkelijk in te schrijven voor een woning in een Noordkopper gemeente, waarbij Schagen veruit favoriet is.

Een dak boven je hoofd is in een beschaafd democratisch land een recht. In een beschaafd land krijgen mensen in nood de hulp die ze nodig hebben. Vluchtelingen die terecht uit hun moederland een veilig heenkomen in Nederland zoeken krijgen een vergunning om hier te blijven wonen. Er is een verdeelsleutel van kracht die op basis van het aantal inwoners vergunninghouders toewijst aan iedere gemeente. Een grote stad moet veel meer vergunninghouders een woning verstrekken dan een klein dorp op het platteland. Zo wachten er op dit moment nog 14 vergunninghouders op een woning in Hollands Kroon. Daar komen in het eerste halfjaar van 2020 nog 15 personen bij. Het is dus zaak voldoende woningen voor deze mensen beschikbaar te krijgen. Het gaat ruw geschat om zo’n 7-10 eengezinswoningen. 

Het is een wettelijke verplichting dat iedere gemeente bijdraagt aan de opvang van vergunninghouders. Bovendien is het belangrijk dat dat ook snel gebeurt. Een zo snel mogelijke integratie is van belang voor de vergunninghouder én voor de samenleving. Uitstel betekent een verlengd verblijf in een AZC en dat is niet wenselijk.

GroenLinks, PvdA en de Christen Unie spraken van een ‘asociaal’ voorstel en toonden plaatsvervangende schaamte over de strekking van het amendement van de VVD, SHK en OHK. Dat amendement kan echter alleen maar gezien worden als symboolpolitiek. Als een toneelstukje voor de bühne. Als een staaltje onvervalste demagogie. Makkelijk scoren bij de achterban, maar extra woningen voor diezelfde achterban levert de actie niet op. Want wat de raadsleden ook vervatten in regels en verordeningen: de hogere staatsinstellingen maken wetten en regels die besluiten van gemeenteraden kunnen overrulen. En dat is met dit amendement ook het geval. Het besluit om vergunninghouders op de laatste plaats te zetten stelde in dat licht bezien niets voor en was volkomen zinloos. De gemeente móét ze namelijk opvangen en een huis geven. Dat is op democratische wijze door een hogere volksvertegenwoordiging besloten. Wethouder Groot wees in dit verband op de extra kosten die vertraging van huisvesting van vergunninghouders met zich mee zouden kunnen brengen. 

Merkwaardig was de houding van Henk van Gameren. Hij onthield zich op ietwat theatrale wijze van stemming en trok zich terug van de bühne. Naar eigen zeggen wilde hij integer zijn door geen partij te kiezen. Hij is namelijk lid van de Geschillencommissie huurders. Toch mag van een raadslid worden verwacht partij te kiezen. 

Het toneelstukje dat de raad donderdag opvoerde kan samengevat worden door de actie van de rechtse partijen als volksmennerij te betitelen en de reacties van het linkse blok als ‘politiek correct’. Het zou beter geweest zijn als de raadsleden zich met het echte probleem hadden beziggehouden: de heersende woningnood en wat daar aan gedaan zou kunnen worden…

Kees Zwaan