Column: De scholen zijn weer begonnen

Onhandig knal ik twee schooltassen voorop mijn fiets. Gymspullen, een verantwoorde lunch én een gezond tussendoortje. Check. Oudste kind draagt tas met alles in één gepropt zelf. Jongste telg til ik achterop. “Wanneer ga je zelf eigenlijk eens leren fietsen, Faas?” Vraag ik, wanneer ik met veel moeite de zwaarbepakte fiets in evenwicht houd. “Niet,” is zijn antwoord. “Ik kan toch bij jou achterop.” Zonder blikken of blozen. Dus.

“Daar sta je dan met je goede gedrag”, hoor ik manlief zeggen die ons uit staat te zwaaien. En inwendig gieren we het allebei uit. Hoe verzin je zoiets als je slechts vijf jaren telt?

Veel tijd om een antwoord op die vraag te verzinnen krijg ik echter niet. Ik word geroepen door de oudste: “Mam, check deze sprong!” Hij presteert het om tijdens de twee minuten durende rit, het is immers alleen de Nieuwe Laagzijde af, al zijn in de vakantie geleerde kunsten te laten zien. Hoppa met zonder handen, stoepje op, stoepje af. Hoppa. Moeders houdt haar hart vast en kan weer een paar jaar van haar leven wegschrappen.

Daar ga ik. Druk fietsend, zweet op mijn voorhoofd, verbeten gezicht.  Onze kroonprins op zijn troon met bijbehorende ‘big smile’, nog net niet zwaaiend naar de ‘sukkels’ uit zijn klas die zelf fietsen. Stef Stuntpiloot, die al bij school is voordat ik ook zelf het spoor maar over ben, voorop. De scholen zijn weer begonnen.

Links en rechts word ik ingehaald door leerlingen van het Regius. Met zijn drieën naast elkaar, muziek aan en druk kletsend op weg naar hun nieuwe schooljaar. Het is een wonder dat we allemaal heelhuids op de bestemming komen.

Op mijn werk bij Pand Raak pak ik eerst maar eens een kop thee en kijk ik naar de voorbij fietsende scholieren op de Laan. “Pubers kunnen risico’s niet inschatten, hun hersenen zijn daar nog niet aan toe,” aldus een artikel in de ANWB Kampioen van afgelopen weekend.

Niet een heel geruststellende gedachte. Zeker niet wanneer ik me bedenk dat onze stuntman over twee jaar om deze tijd officieel een brugpieper is. Hij zal zijn trucjes dan vast niet meer aan zijn moeder, maar aan de meisjes laten zien. En behalve hem te wijzen op de gevaren van het verkeer, kan ik daar niets meer tegen beginnen.

De scholen zijn weer begonnen. Het gevaar dat verkeer heet is weer terug van vakantie. Ik slaak een diepe zucht en neem een besluit. Tot na zijn pubertijd mag onze prins Faas gebruik maken van fietstaxi mama. Punt. Laten we het een win-win noemen.

Marjolein Deutekom