Balkenende weet wat Schagen nodig heeft

Vijf oktober staat een conferentie op stapel in de bioscoop dat in het teken staat van het thema geluk. Uitgenodigd is onder andere oud-premie J.P. Balkenende, een merkwaardige keuze om deze man uit te nodigen voor dit onderwerp. Is hij niet de man van fatsoen moet je doen en van de VOC-mentaliteit?  Als je van iemand ongelukkig wil worden dan is hij het wel. Nieuwsuur belde mij op met de vraag of het echt zo is dat Schagen voor het geluk van haar inwoners gaat. Ja zeker, zei ik, het gemeentehuis is inmiddels een bolwerk geworden van geluk en nu is de gewone man aan de beurt.

In september staan de eerste commissievergaderingen gepland. Zo ligt er een praatstuk (een term die teruggaat naar de vorige eeuw) voor de dames en heren politici over de verblijfslening en duurzaamheidslening. Met deze leningen kunnen mensen gelukkig worden omdat ze eindelijk hun huis kunnen aanpassen omdat het lopen hen minder goed afgaat of om zonnepanelen te kunnen kopen. Wie kan hiertegen zijn? Net zomin voor het andere voorstel om ouderen met een kleine beurs een financieel steuntje in de rug te geven.

Waarom is dan zo’n dure conferentie nodig als de gemeente al in geluk grossiert? De vinger wijst naar Wens4U van Merieke Bredewold die tot de coalitie is toegetreden met de boodschap: we gaan aan geluk doen. De vraag is of het geluk in eerste instantie bepaald wordt door individuele eigenschappen van een mens of dat het geluk eerder een functie is van de omgeving waarin deze verkeert. De wetenschap weet het niet en waarom zou de politiek het dan wel weten?

Ik heb Balkenende nooit kunnen betrappen als gelukzoeker. Als hij dit woord uitsprak doelde hij op economische vluchtelingen die hun geluk willen beproeven in Europa. Als ik geluk mag duiden dan is geluk synoniem voor tevredenheid: voldaanheid met je eigen leven. Geluk heeft veel te maken met bestaanszekerheid. Die staat erg onder druk door toedoen van de overheid door bezuinigingen, privatiseringen, flexibele arbeidsmarkt en tegenstrijdige regelgeving.

Een mevrouw met schulden wordt het huis uitgezet en gaat inwonen bij haar zus die haar op een bepaald moment graag kwijt wil omdat ze te maken krijgt met de kostendelersnorm. Haar thuisloze zus vraagt woonurgentie aan maar krijgt deze niet omdat ze schulden heeft. Zij gaat naar het loket schuldhulpverlening,gevestigd in hetzelfde gemeentehuis, en vraagt schuldhulp aan. Die krijgt ze niet omdat ze geen vast adres heeft.

Als een gemeente over geluk wil praten dan moet ze bij zich zelf te rade gaan om te zien hoe de praktijkvoering van haar beleid uitpakt voor de mensen die hierop een beroep willen doen. Wordt geluk een thema bij de verkiezingen in Schagen? Ik betwijfel het zeer.

Eugeen Hoekstra