Alaaf

De verkleedkist maakt overuren de laatste paar dagen. De mannen zijn er maar druk mee. Hoe gaan we verkleed naar school met Carnaval? Dat is de vraag. Gaan we deze editie als boef, voetballer net als de voorgaande afleveringen (en wel zo makkelijk voor moeders), of toch als de ‘dark-night-horse-what ever-ridder’ uit één of andere vreselijke videogame?

Carnaval. Ik kijk naar de jongens en zie hoeveel plezier ze er aan beleven. Gekke kleren, gekke liedjes en vooral drie dagen lang feest op school. Ik heb er echter helemaal niets mee. Ja, hij staat nog wel op de bucket list, Carnaval vieren. Maar dan ‘in het echie’, in bijvoorbeeld Oeteldonk. Niet hier in Muggenburg.

‘Wij’ hebben kermis, ‘zij’ hebben Carnaval wat mij betreft. Waar ze in het Zuiden van ons land petities ondertekenen om van Carnaval maar liefst twee landelijke vrije dagen te maken, is het dichtste dat ik bij Carnaval kom uitleggen aan een niet Schagenees wat ‘Paasvee’ is. Een soort Carnaval, maar dan niet verkleed. Punt. Carnaval is hier een lachertje. Dacht ik.

De afgelopen jaren heb ik vol verwondering gekeken naar de Muggenburger Ukketukkers en me vaak afgevraagd. Hoezo? Waarom hebben we in Schagen een Prins Carnaval inclusief bijbehorend gevolg? Terwijl het hier volgens mijn bevindingen niet leeft en er waarschijnlijk niemand op zit te wachten op een raad van elf en zeker niet op een optocht over de Markt. In mijn beleving dan.

De afgelopen uitzending van ‘Wat Schagen Denkt’ opende echter mijn ogen. In eerste instantie door verbazing. Ik leerde namelijk dat we in de gemeente Schagen maar liefst zes Carnavalsverenigingen hebben. Zes! En weer kwam de gedachte in me op, ‘Hoezo?’.

Maar ik werd aangenaam verrast en neem het terug. Wat die prinsen en hofdames doen, is namelijk simpelweg vrijwilligerswerk te noemen. Wellicht is Carnaval niet echt het ding van de gemiddelde Noordkopper, maar wel van kinderen, minder validen en ouderen. Ongeacht de provincie waar ze wonen. En die drie groepen, die krijgen van de carnavalsverenigingen een cadeautje. Elk jaar een feestje, hoe mooi is dat?

Geen ‘Hoezo?’ met bijbehorende opgetrokken wenkbrauw dus meer van mijn kant aanstaande zaterdag, maar een welgemeend ‘Alaaf’. Keer drie. Dat verdient namelijk elke vrijwilliger, verkleed als prins of niet.

En de kleine mannen? Die zijn er inmiddels uitgekomen. De jongste houdt zich keurig aan het opgegeven thema ‘Dieren’ en verkleedt zich, geheel conform zijn huidige karakter, als draak. De ander is wat opstandig en wars van dingen die ‘moeten’ en gaat als ‘ober van Pand Raak’. Ik reken het beide goed. Alaaf. Alaaf. Alaaf!

MARJOLEIN DEUTEKOM