Afvalscheiding druppel op de gloeiende plaat column

Gewone burgers worden op hun huid gezeten om hun huishoudelijk afval goed te scheiden, de kliko’s vliegen je om de oren, overal worden ondergrondse afvalcontainers gebouwd, het mag een centje kosten, maar bedrijven en overheidsinstellingen die het overgrote deel van het afval produceren, kunnen hun gang gaan.

Hij zei het tussen neus en lippen door op de televisie. Wij produceren met zijn allen in Nederland zo’n 60 miljoen ton afval, het restafval van burgers is daarvan maar 5 miljoen ton. De rest komt van het bedrijfsleven. Het citaat komt van Peter Rem, hoogleraar Resources & Recycling aan de TU Delft.

Neem de actie 100 mensen-100 dagen 100% afval scheiden. Leuk voor de bühne en de resultaten mogen er zijn, maar het is allemaal klein bier. Die 100 mensen hadden natuurlijk 100 bedrijven moeten zijn. Zij maken de meeste rotzooi die vervolgens de verbrandingsoven ingaat.  

In 2015 riep de toenmalige staatssecretaris Mansveld dat bedrijven hun afval beter moeten scheiden, er kwam ook een convenant met de titel ‘’Meer en beter recyclen voor een circulaire economie’ , ondertekend door diverse instanties om het convenant kracht bij te zetten, sindsdien hebben we er weinig over gehoord.

Het is natuurlijk goed dat burgers aan afvalscheiding doen, maar de grootste bijdrage moet komen van de bedrijven, bijvoorbeeld in preventie. Hoe lang heeft het niet geduurd voordat de plastieken boodschappentas in de ban werd gedaan? En wanneer wordt voor ook kleine flessen statiegeld ingevoerd? Milieuorganisaties, gemeenten, wetenschappers en afvalbedrijven pleiten voor uitbreiding van statiegeld naar kleine plastic flesjes en blikjes.

Dat zien we bijvoorbeeld in Duitsland, Scandinavische landen en allerlei staten in Noord-Amerika. De invoering van statiegeld in Nederland op kleine plastic flesjes en blikjes is al meer tien jaar een hot item, maar dankzij de dominante lobby van frisdrankproducenten gebeurt het niet.

De Sociale Economische Raad (SER) vindt dat we naar een economie moeten waarin afval niet bestaat en waarin elke grondstof steeds weer opnieuw gebruikt wordt. De tijd dringt. De SER dringt bij het kabinet aan op een radicale omslag. Maar komt deze eraan? Jan Jonker, hoogleraar Duurzaam Ondernemen, betwijfelt of de adviezen worden opgevolgd. “Ik ben bang dat de politiek te laf is om de ommekeer naar een andere economie te maken. Alles is al jaren ingesteld op dit systeem van kopen, weggooien en vernietigen. We moeten echt 180 graden om.”

Het is toch merkwaardig dat gemeenten burgers in hun nek zitten te hijgen dat ze beter afval moeten scheiden maar bedrijven die het meeste afval produceren ongemoeid laten. Doen de Van Gansewinkels in Nederland nou echt hun  best?

Wij brave burgers worden door onze gemeente bij verordening verplicht afval te scheiden. Geen convenant, maar een plicht. Het mooie is dat het scheiden van afval zoals wij dit doen helemaal niet nodig is. Er zijn tegenwoordig slimme robotgrijpers met allerlei sensoren die het afval kunnen sorteren. Afval scheiden bij de bron is achterhaald en erg duur.

We geloven dat wij burgers het milieu redden met onze afvalscheiding terwijl ons aandeel heel beperkt is en in de tweede plaats omdat stil wordt gehouden dat de echte substantiële bijdrage van de bedrijven moet komen. We zijn de gekke Henkies van Nederland met onze duur betaalde kliko’s en ondergrondse afvalcontainers. Hoeveel geld kost dit niet?

Eugeen Hoekstra