Kunststofgras? Wat vindt onze gemeente?

Niet zo lang geleden werden zij erom geprezen gemeenten die besloten met elkaar samen te werken. Er kwamen veel taken op hun af door de decentralisaties, het afschuiven van taken van het Rijk naar de gemeenten, ik noem de Participatiewet en u begint meteen te kokhalzen en de huishoudelijke hulp en u weet welk verdriet en frustratie de gemeente heeft veroorzaakt bij een flink deel van de bevolking en het was nog onrechtmatig ook, maar die periode is voorbij, het is vergeten en vergeven, de tijd is nu gekomen om de bakens te verzetten en dan kan de samenwerking beter worden stopgezet.

Dag Hollands Kroon met je progressieve ideeën over regiegemeente, de uitverkoop van de zorg aan een commerciële instelling, je modern personeelsbeleid en je inspraak over AZC’s – wij in Schagen kiezen een andere route. Wij gaan voor het geluk van onze inwoners, roept het college en Wens4U knikt hartstochtelijk instemmend mee.

Intussen worstelen wij, het gewone volk, met wat Tv-uitzending van Zembla voor haar kijkers voorschotelde:  spelen op kunststofvelden is levensgevaarlijk. Je krijgt er kanker van. Ouders van voetbalminnende kinderen lopen rond met serieuze vragen en zoeken naar geruststelling. Ze klikken de website aan van de gemeente Schagen om te lezen wat de gemeente hen aanraadt. Geen letter hierover. Het enige dat ze lezen is dat alle commissievergaderingen in oktober zijn geschrapt wegens het gebrek aan punten. Ik bedoel maar.

Waar het geluk zegeviert buigen onze volksvertegenwoordigers hun hoofd. Geen punten dan ook geen vragen. Hier worden onze bestuurders en onze raadsleden gelukkig van: lekker genieten van het nietsdoen en van de vergoeding die niettemin op hun bankrekening wordt gestort. Maar die ouders blijven zitten met hun vragen. De voetbalclubs zeggen verrast te zijn en verwijzen naar de gemeente die eigenaar is van de velden. Maar de gemeente zwijgt in alle talen.  

Minpuntje dus. Niettemin blijft het goede nieuws komen. Voor de eigenaren van recreatiewoningen: zij kunnen de veel te veel betaalde OZB terughalen bij de gemeente. Ze worden aangeslagen voor niet-woningen. Onrechtmatig vindt de Hoge Raad. Het zijn gewoon woningen en dan geldt het lagere woningtarief. Ik zou zeggen eis het geld terug van de gemeente. Nee, roepen ze op het gemeentehuis: de aanslagen zijn onherroepelijk geworden. Hoe zo? Lijkt me een prachtig klusje voor de Ondernemersclub in Schagen die zegt op te komen voor oneder meer onze recreatieondernemers die zich nu bestolen voelen.  

Het college wil dat we gelukkige burgers zijn. Maar, ja, wat is geluk? Is tevredenheid niet goed genoeg? Geluk als toppunt van tevredenheid? Wie wil dit niet. Zij hingen aan hun lippen de lokale pers die door B&W was uitgenodigd voor een uitgebreid ontbijt op een zodanig vroeg tijdstip dat zij het drie keer kraaien van de haan in de stallen van Dierentuin Van Blanckendael (spel ik het zo goed?) niet hebben kunnen missen.

Eten maakt gelukkig. Dat weten de voorlichters van de gemeente ook en hadden het ontbijtje voorgesteld aan onze bestuurders die meteen begonnen te glimmen bij het idee dat zij op deze manier de persmuskieten tot zwijgen kunnen brengen. Intussen houden jullie je goed nieuwsshow, oreerden de voorlichters. Doen, zei de burgemeester en haar wethouders. Er hing een  gelukzalige wolk boven het ontbijt. Met een volle mond kan je geen vragen stellen.

Ja, het geluk kan niet op deze week. Bofkonten onder ons zijn al gelukkig. Zij hebben hun huisje, hun tuintje en hun beestje en als de gemeente de voorzieningen op orde houdt dan hoor je ons niet klagen, roepen ze in koor. Voor wie wil de gemeente eigenlijk zijn? We willen luisteren naar het volk. Horen wat ze vinden en willen, zegt onze burgemeester. Mark Rutte zegt eigenlijk hetzelfde: we willen jullie zorgen wegnemen. Mooi hè.  Gelooft u het?

Eugeen Hoekstra