Zomerslaap

Slapen is zo 2008. Waarom zou je de dag later beginnen dan 6.00 uur? Zonde van je dag. Ze zijn al zo kort met slechts 24 uur. Bovendien is de ochtend prachtig. Alles en iedereen is nog in ruste, de wereld lijkt nog even stil te staan, maar jij bent stiekem al op. Zo voelt dat. Overigens net als de avond. Iedereen is al op stok en er heerst kalmte.

Toch werkt het niet helemaal zo. Helaas. Het probleem zit hem namelijk in die uren ertussen. Die uren dat je eigenlijk hoort te slapen. Die uren zijn altijd te kort. Voor 2008 had ik van die uren er toch echt minimaal acht nodig. Anno 2016 red ik het met maximaal zes. Het levert hier en daar wel wat wallen en een wat lichtere huidskleur op, maar dat nemen we op de koop toe.

Waarom ik dan toch voor die ellenlange (want zo kun je hem ook noemen) dag kies? Het is simpelweg geen keuze wanneer je kleine mannen ook zo genieten van de vroege ochtend. En het niet kunnen laten elkaar om zes uur wakker te maken en dan lekker bij papa en mama in bed te kruipen. Want dat is gezellig. En die hebben toch geen puf op dat uur van de dag om iets te zeggen, laat staan je terug te sturen. Logisch dus.

Ik hoor je denken, dan maar eerder naar bed. Ook geen keuze. De was moet tenslotte nog gedaan, vaatwasser in- of uitgeruimd, en de mail beantwoord. Dat kan ook blijven liggen, zeggen we iedere dag tegen elkaar. Net als dat we ons elke dag voornemen eerder te gaan slapen. We doen het echter niet. We hebben de belachelijke hoop dat de mannen opeens gaan uitslapen. Not.

Tot deze week dan. Wat een weelde. Pas om zeven uur ging onze wekker genaamd Dirk. Hoezee. Alhoewel het gekke is dat ik vanaf zes uur eigenlijk op de mannen zat te wachten. Het ritme zit er nu eenmaal ingebakken. Maar dat ritme kan er ook weer uit…

Het zette me vandaag aan het denken. Hoe mooi zou het zijn om een uurtje extra te slapen. Elke dag! We gaan dus iets aan dat ritme van de mannen doen. Dat is de oplossing.

Maar ja, dan moeten we dus elke avond vijf kilometer lopen en op de vierde dag een baal snoep uitdelen (‘Ik zei toch geen bloemen, mam’). Mmm, ik twijfel.

Tijdens mijn zomerslaap van SchagenFM ga ik hier maar eens rustig over na denken. Fijne zomer en tot in september!

MARJOLEIN DEUTEKOM