Vrolijk Pasen…eh Schagen

Een vroege zondagochtend, geen zonnetje, maar weinig wind, dus een prima tijdstip om een relaxte wandeling te maken met de hond. Althans dat probeer ik iedere keer weer, want meestal word ik uitgelaten. Ik ben dan niet uitgelaten, want een stralende glimlach zit er dan niet in.

De wandelroute gaat natuurlijk niet dwars door de stad maar in een wijde boog om Schagen. Links een schitterend uitzicht over de weilanden en de West-Friese dijk en aan de rechterzijde de bewoonde wereld.
Ondanks het forse tempo, niet door mezelf veroorzaakt, neem ik de tijd om te genieten van de omgeving.

Wat schetst mijn verbazing? Ik zie een uitermate vrolijk Schagen en dat was me eerder nooit opgevallen. Dat er al zoveel goudsbloemen in bloei stonden vond ik wel wat bevreemdend.

Tussen het, op de eerste lentedag, voorzichtig ontluikende groen zag ik oranje, veel oranje. Ik knipperde even van verbazing met mijn ogen, maar ik had het verkeerd gezien. Het waren de deksels van de plastic afvalbakken.

Nu houd ik van kleur, maar het moet mij even van het hart, dat ik zelf toch voor een iets voorzichtiger kleur had gekozen. Met andere woorden, misschien moet ik toch de potjes overgebleven verf van mijn boekenkastje, ter hand nemen, en met Karel Appel in gedachten eens flink tekeer gaan op mijn oranje deksel.

HELENA STAM