Dan maar een sportpark sluiten

Het college wil dat de sportvoorzieningen overeind blijven.Dat is goed voor de leefbaarheid in de dorpen. Maar wat als de sport voor gezinnen onbetaalbaar wordt?

Als een flink deel van de rekening wordt doorgeschoven naar de clubs. Die schuiven de hete aardappel noodgedwongen door naar de sporters. Die zien de contributies verdubbelen of verdrievoudigen. Leegloop bij de kleine clubs is rampzalig voor de leefbaarheid. Wat wil het college eigenlijk? Twee werelden verenigen met elkaar. Een onmogelijke opgave. 

Ja, wat gaat de politiek doen met de bezuinigingen die het college wil doorvoeren in de sport? Komen wethouder en sportadviesraad tot een akkoord? Maar waarover dan? De rekening eerlijker verdelen tussen gemeente en de clubs? Het college vindt dat ze haar nek al ver heeft uitgestoken. Want het is wat om alle inwoners te laten meebetalen door een extra verhoging van de OZB . Daarnaast is het college bereid een flink deel van de kosten van vervanging en renovatie van sportaccommodaties voor zijn rekening te nemen.

Dat is de deal: voor wat hoort wat. Ook de clubs moeten leveren: vrijwilligers en geld. Maar is de deal wel reëel? Want hoeveel clubs zullen het niet redden? En wat komt er dan terecht van de leefbaarheid in de kleine kernen? Gelukkig krijgen de clubs subsidie voor het jeugdlidmaatschap, maar voor de kleine clubs is dit een doekje voor het bloeden. Zij kunnen hun boeltje wel inpakken.

Eigenlijk zegt het college het al. Steeds meer burgers kiezen voor individualistische sportbeoefening. Dus niet in clubverband. Een goede zaak vindt het college met verwijzing naar het volksgezondheidsbeleid. Het volk moet meer bewegen. De georganiseerde sport lijkt passé. Lang leve de individuele sporter. Buitengewoon merkwaardig is het dat hetzelfde college een preek houdt over het individualisme in de samenleving; dat dit best wat minder kan onder het mom dat we meer samen moeten gaan doen. Klinkt allemaal niet erg consistent.

Het verhaal van het college steunt op twee pilaren: we houden de leefbaarheid op peil en we betalen er allemaal aan mee. Dit betekent dat het privatiseren van accommodaties niet doorgaat en dat de gemeente 2/3 deel van de vervanging en renovatie voor haar rekening neemt. Hiervoor stort ze 1 miljoen in een reservepot. Om dit te betalen gaat de OZB met 9% omhoog. Tegelijkertijd moeten de verenigingen zelf de kosten dragen van het dagelijks onderhoud, groot onderhoud en 1/3 deel van de vervanging en renovaties van de accommodaties. Als compensatie wil de gemeente in 5 jaar de huur verlagen. Al met al betekent dit voor bijvoorbeeld de buitensportverenigingen dat ze € 327.000 moeten inleveren. Is dit te doen?

De gemeente zegt van wel. Met vereende krachten, zegt ze, moet het mogelijk zijn om de sportvoorzieningen en daarmee de leefbaarheid in de dorpen te behouden. Ze haalt de tijdgeest erbij dat een groter beroep wordt gedaan op vrijwilligers. Maar waar ze die wijsheid vandaan haalt, is mij een raadsel. De participatiesamenleving waarover onze koning vorig jaar sprak en daarmee de lachers op zijn hand kreeg, is allang ten grave gedragen, maar kennelijk is dit nieuws nog niet tot het afgelegen Schagen doorgedrongen.

Daarbij komt dat er tegenwoordig niets te klagen valt over de inzet van vrijwilligers. De woorden van het college zijn ronduit beledigend dat we moeten werken aan een minder individualistische samenleving. Hoe zo individualistisch? De komst van de vluchtelingen was nog maar net aangekondigd ofer stonden al 200 vrijwilligers bij de Spartahal te dringen om hulp te bieden. Het argument van het college klopt dus niet en is waterdun. Eigenlijk moet ik zeggen het is gelul van de bovenste plank. Niets is erger als een wethouder, zoals Ben Blonk, de dominee begint uit te hangen en tegen de goegemeentezegt hoe ze zich moeten gedragen. En intussen de belasting verhoogt met 9%.

Groot onderhoud en vervangingen van delen van accommodaties zijn vaak specialistisch van aard. Hiervoor moet je beschikken over kennis en vaardigheden. Verzekeringstechnisch is het niet handig om niet-deskundigen te laten prutsen aan ingewikkelde materaal. Verenigingen lopen hierdoor grote risico’s. De veiligheid kan in het geding komen. Daarom overweegt de SportAdviesRaad elk buitensport lid een extra bijdrage te betalen als de gemeente het groot onderhoud en alle vervangingen laat uitvoeren.De gedachte is logisch, maar niet fair. Uiteindelijk wordt de rekening doorgeschoven naar de sporter. En die gaat doen wat het college graag ziet gebeuren: de sporter haakt af en gaat door zonder de club. Of zoekt zijn heil in een naburige gemeente.

De gemeente moet bezuinigen en dit valt niet mee. Het college probeert het beste van te maken door twee werelden met elkaar te verbinden. Maar dit lukt niet. Wat het college doet is de kool en de geit sparen. Er zit niet anders op dan een of twee sportparken te sluiten. Op de grond die vrijvalt komen woningen die hard nodig zijn. En dat is niet verkeerd. Pijnlijke beslissing,maar wel consequent.

Eugeen Hoekstra