Vrijheid, blijheid en moderne tijden

Het zou zomaar kunnen dat het feit dat er enkele weken geleden verkiezingen waren voor de gemeenteraden volkomen aan u is voorbijgegaan. Of, het zal u niet ontgaan zijn dat er enkele weken geleden verkiezingen voor de gemeenteraden waren. Welke zin is juist?

Die vraag is nog niet zo eenvoudig te beantwoorden aangezien ongeveer de helft van de stemgerechtigden niet, of zo u wenst, juist wel van zijn of haar democratisch recht gebruik maakt. Hoe komt dit? Het lijkt een soort van tijdverschijnsel, maar wel een eigenaardig tijdver schijnsel juist in een tijd waarin velen op niet mis te verstane wijze hun onvrede over, of commentaar op, van alles en iedereen uiten via al dan niet moderne media. Als je daar iets over zegt, met name op de wijze waarop het gaat in het kader van “het is de toon die de muziek maakt” dan krijg je al snel een opmerking in de trant van “vrijheid van meningsuiting” of zoiets. Als je mensen die op het onbeschofte af kritiek leveren op van alles en iedereen vraagt of zij nog zijn gaan stemmen, krijg je nog wel eens antwoorden zoals, daar bemoei ik mij niet mee, daar heb ik geen tijd voor of het is toch allemaal hetzelfde. En als je dan zegt dat zulke antwoorden volkomen onzin zijn, dan is de boot helemaal aan. Vooral als je er dan aan toevoegt dat je in dit specifieke geval juist blij bent dat het desbetreffende persoon niet van zijn democratisch recht gebruik heeft gemaakt en zich derhalve de komende vier jaar ongetwijfeld van commentaar zal onthouden en daardoor de lokale media verstoken zullen blijven van veelal onzinnige en niet ter zake doende zijnde spinsels. Het argument, daar bemoei ik mij niet mee, doe ik altijd af met de tegenwerping, maar de politiek bemoeit zich wel met jou. Het zogenaamd geen tijd hebben is een non-argument. Hoewel het in ons modern economisch tijdsgewricht soms lijkt alsof niemand zich tijd gunt.

Typisch menselijk, je creëert iets, de kloktijd in deze, en je word er vervolgens zelf afhankelijk van. De ware tiran openbaard zich, in welke vorm dan ook, door mensen op te jagen, veelal om valse redenen, maar uiteindelijk om eigen gewin. Ik vind het altijd bijzonder om te constateren dat één of andere one-liner van vijfentwintighonderd jaar geleden nog zo goed over de huidige samenleving heen gelegd kan worden. Wat leven wij toch in moderne tijden. Dat was het tijdsargument.

Het is allemaal hetzelfde, wat bedoeld men daar eigenlijk mee, het is een onware opmerking en geeft blijk van onverschilligheid. Dan denk je meteen aan de uitspraak van de bekende Britse staatsman Winston Churchil. Die ging zo, het beste argument tegen de democratie is een gesprekje van een minuut of vijf met de gemiddelde kiezer. Een, laat ik het zo zeggen, nogal aanmatigende quote, maar indertijd blijkbaar geaccepteerd. Het is juist allemaal zeer verschillend, dat is nu net de aardigheid. Al moet je natuurlijk wel opletten waar dat verschil zit. Beleid en politieke signatuur van lokale clubs die onder een landelijk naam opereren zijn vaak van elkaar verwijderd, en dat kan ook bijna niet anders, en is volgens mij meteen ook weer de charme ervan. Landelijke en ook Europese VVD politici zijn voor mij veelal vertegenwoordigers van een stroming waar ik zowel maatschappelijk als sociaal helemaal niets mee heb en die het woord liberaal al helemaal geweld aan doen. De personificatie van deze ellende is in mijn ogen de inmiddels tot Europarlementariër opgeklommen Hans van Baalen. Hier ga ik verder geen woorden aan vuil maken.

Misschien mag het u daarom verbazen dat ik lokaal VVD stem. Ojee, wat zeg je me daar. Een fantastisch voorbeeld van modern taboe onder veel mensen. Vraag je iemand hoeveel buitenechtelijke kinderen hij of zij eigenlijk heeft dan word dat vaak nog als persoonlijke interesse opgevat, maar vraag je de gemiddelde kiezer naar wat hij invult in het stemhokje dan kom je toch wel erg dichtbij. Inderdaad, ik geef toe door zo in het openbaar zo’n uitspraak te doen stel je jezelf enigszins kwetsbaar op, maar aangezien ik in sommige kringen van de Schager bevolking toch al een discutabele reputatie heb, kan dat er ook nog wel bij. Ik wilde eigenlijk op alle lokale partijen stemmen, omdat ik vind dat zij respect verdienen door lokale belangen te behartigen, vaak tegen beter weten in en onder vuur van de vaak in mijn ogen onterechte kritieken zoals ik hiervoor al even aanhaalde. Verantwoordelijk werk, dat ook nog.

Ik vind het liberale gehalte van onze lokale VVD-ers hoger dan dat van het landelijke, laat staan van de Europese. En de zakelijke aanpak van lokale items staat mij ook wel aan, want na eindeloos gediscussieer en onderzoek zal je toch ook eens tot daden moeten overgaan, wil je enige vooruitgang boeken, alhoewel dat geen wat wij onder vooruitgang moeten verstaan vanzelfsprekend ook al weer een politiek onderwerp is. Ik wil op de Partij van de Arbeid stemmen omdat ik het sympathieke mensen vind, ik wil op het CDA stemmen omdat zij mij integer lijken, in wil op Duurzaam Schagen stemmen omdat ik mensen met een bepaalde maatschappijvisie hoog heb zitten. U begrijpt het al, het was weer een hele bevalling. Eén ding is in ieder geval zeker, ik heb gestemd en kan de komende vier jaar weer lekker pruttelen en klagen over allerlei lokale zaken. En zo gaan wij in hopelijk in  vrijheid en blijheid de komende moderne tijden tegemoet.

Ik wens u een fijn weekend.