In Memoriam: Gert Schop

In de eindjaren zestig en beginjaren zeventig ging gereformeerd Schagen e.o. naar de kerk aan de Cornelis Bokstraat. Tijdens de ochtendienst, die nog wel eens wilde uitlopen door viering van het Avondmaal of omdat de dominee van die dag veel moeite had om de kerkgemeente van zijn boodschap te overtuigen, werd het rond een uur of elf stilaan rumoeriger: op het balkon van het gebouw keek menig jongere herhaaldelijk op zijn horloge in de wetenschap, dat het rennen werd naar De Posthoorn op de Markt. Want vandaar vertrok de bus naar de uitwedstrijd van Schagen 1. Drie voetbaltassen in de hal van de kerk waren het stille bewijs dat de drie broers Schop geen tijd hadden, even met anderen te overleggen over om-het-even-wat-voor-onderwerp. Ze moesten rennen om de bus te halen. Het is ook gebeurd dat het drietal voortijdig de kerk uit glipte, om maar niet te laat te komen. Tot ongenoegen van ouderlingen, diakenen en ander kerkvolk, wier gegrom bijkans leidde tot scheuren in de gestucte muren.

‘Wat Berend in drie bewegingen doet, doet Gert in één beweging’. Aan het woord Pa Schop. Cees senior doet deze uitspraak in het boek ‘De beste honderd’ (voetballers in de Kop van Noord-Holland) van Wilbert Korevaar. Gert Schop staat op nummer 84 in dat interessante drukwerk. Iedereen weet dat deze Schop veel hoger in de lijst moet staan, maar zijn loopbaan duurde maar kort. Met dank aan een slager van De Kennemers uit Beverwijk. Die vond het nodig Schop na een vloeiende passeeractie van achteren na te trappen. Sindsdien sukkelde Gert Schop met het gewricht en dat betekende uiteindelijk het voortijdig eindigen van zijn carrière. Broers Berend en Jan (en later Cees) timmerden succesvol verder aan de voetbalweg, die door Gert vanaf de zijlijn werd bekeken.

Gert Schop werd op slag wereldberoemd in Schagen en omgeving na zijn drie doelpunten namens Schagen 1 in de kampioenswedstrijd tegen BPC, waardoor Schagen 1 promoveerde naar de tweede klasse. Een jaar later maakte dat elftal de sprong naar de eerste klasse, toentertijd de hoogste afdeling in het landelijke amateurvoetbal. Vijftigers en zestigers van nu loopt het water nog uit de mond van die prestaties. Dat de vereniging daarna ten onder ging aan onderlinge strubbelingen is genoegzaam bekend. De Schoppen verkasten naar SRC, destijds een doodzonde in de ogen van vv Schagen,  hoewel het begrip evenredig groot was.

Gert Schop werd vader van twee dochters en later opa. Van die rollen kon hij ongelooflijk genieten. En dat genoegen was wederzijds. Een aantal jaren geleden werd hij ziek. Kanker. Uiteindelijk kon Gert de wedstrijd tegen die hufterige vijand niet winnen. Hij overleed maandag 27 juni om 15.45 in het bijzijn van zijn vriendin en kinderen. In de veel te jonge leeftijd van 70 jaar.

Heel mooi dat zovelen afgelopen zondagavond de gelegenheid te baat namen, afscheid van hem te nemen en de familie te condoleren. Het was een symbolisch applaus. Een diepe buiging voor een iconische voetballer, een aimabel mens en bovenal liefhebbende partner, vader en geweldige opa.

Sjaak Euser