Column: Heb je nou je zin?

Het is nog maar kort geleden dat lokale overheden in drukbezochte gebieden allerhande maatregelen troffen om de toeristenstroom in te dammen. Er was nog geen sprake van corona en niet alleen in Venetië of Rome, maar ook in eigen land werden maatregelen bedacht om toeristen te weren.

De letters “I Amsterdam’ moesten weg en steeds meer winkeltjes werden geweerd in de hoofdstad.

De grachtengordelbewoners klaagden steen en been over de drukte.

Grote cruiseschepen, die ladingen rijke Russen en Chinezen bij de Bijenkorf afleverden om allerhande dure snuisterijen in te slaan, waren ook al niet meer welkom.

In Giethoorn en Volendam slibden de kleine straatjes en grachtjes dicht vanwege de vele bezoekers.

Texel was te druk, de bollenstreek kon het niet meer aan, Alkmaarse politici klaagden over de massale toestroom van dagjesmensen en zelfs in Schagen waren geluiden te horen dat het te druk werd met alle activiteiten op en rondom de Markt.

Delen van het centrum waren bijna het hele zomerseizoen meerdere weekends afgesloten vanwege evenementen. En die volle terrassen veroorzaakten ook enkel maar overlast. 

Er waren er zelfs bij die van mening waren dat de Westfriese markten niet van economische betekenis zouden zijn.

Ook de luchtvaart moest het ontgelden; onze nationale economische motor stond onder druk. 

Geen uitbreiding van Schiphol, geklaag over te lage aanvliegroutes en géén nachtvluchten meer…

Aan de luchtvervuiling door files op de wegen werd ook menig politiek debat gevoerd.

Alle klagers zijn intussen op hun wenken bediend; want dankzij corona is er plotseling geen sprake meer van ons bruisende leven met veel afwisseling en gezelligheid in theaters en op straat.

We lijken af te stevenen op een enorme economische terugslag.

“Hebben jullie nou je zin met al je gezeur over drukte en overlast?!!”

Door dat zinnetje “hebben jullie nou je zin…?” moest ik opeens denken aan een vakantie een jaar of tien geleden in Zuid-Frankrijk…

We verbleven met een bevriend echtpaar op een mooie camping, tegen de Alpen aan.

Het was er goed warm en op één van die smoorhete dagen verzuchtte mijn vriend tegen een medekampeerder dat het toch wel érg warm was en dat we toe waren aan wat verkoeling in de vorm van een buitje.

De medekampeerder bleek een brandweerman uit Purmerend, met een onvervalst Amsterdams accent.

Afijn, de dag verstreek, de zon verdween langzaam achter de wolken waardoor het nog drukkender warm werd en het begon te waaien.

Dat waaien werd stormen en er ontspon zich een hevig onweer, waarbij de regen met bakken uit de lucht viel en het water over de camping spoelde.

We zaten met zijn vieren in onze voortent aan een wijntje voor de onheilspellende bui te schuilen, toen onze brandweerman langs snelde.

Hij was kennelijk overvallen door het noodweer, want rennend als een gek, probeerde hij nog enigszins droog thuis te komen en toen hij langs ons kwam, riep hij ons toe:  “HEB JE NOU JE ZIN??!!!”  

Moraal van dit verhaal?

Door corona zijn we allemaal diep doordrongen van het gegeven hoe goed we het met zijn allen eigenlijk hadden, en wat terrassen, gewoon openbaar vervoer, winkels en uitgaan, muziek maken en theatervoorstellingen bijwonen, je geliefden knuffelen en bezoeken en zo voort, het leven veraangenamen!

En dat er soms wat overlast is, moeten we dan maar op de koop toe nemen…

Nog even iets heel anders; laat ik het ‘klein geluk’ noemen.

Door de coronatoestand laten we onze boodschappen thuis bezorgen.

Maar soms moet je tóch een winkel in, wat we eigenlijk niet zo prettig vinden.

Maar ja, mijn whisky en nog enkele dagelijkse benodigdheden waren op, dus besloten we afgelopen zaterdag naar Albert Heijn in Warmenhuizen rijden.

Daar is een vrij nieuwe winkel, met bredere paden dan in onze vertrouwde AH in Schagen en de Gall&Gall zit in het zelfde pand.

Mijn vrouw dus AH in en ik naar Gall. 

Weer buiten legde ik mijn aankoop in het winkelwagentje en deden we de boel de auto in.

Eenmaal thuisgekomen laadden we de tas uit: maar géén whisky! Dat was schrikken!

Gauw AH gebeld en een vrolijke jonge dame wist me direct te melden dat de fles, die onbeheerd in ons winkelwagentje was achtergebleven, teruggebracht was door een stel aardige mensen en dat ik hem kon afhalen in de slijterij.

Waar vind je nog dit soort vriendelijke en eerlijke mensen! In Warmenhuizen, dus!!!

ROB HOGENES