Column: Maart roert zijn staart…

Wat hebben we toch een waardeloos weer de laatste tijd. Al 4 of 5 weekenden achtereen storm en bakken met regen, dat vooral ook. Ik heb laatst overwogen om van mijn grasgazon een rijstplantage te maken, aan maaien viel gewoonweg niet te denken, zo nat als het was.

De stormachtige winden leverden overigens wel spectaculaire taferelen op, toen we onlangs op zo’n winderige dag in een strandpaviljoen in Castricum-aan-Zee een drankje nuttigden.

Kite-surfers die vanuit de woeste branding metershoge sprongen maakten om vervolgens weer heelhuids in de golven te landen.

Uren achter elkaar hielden ze dat vol. Stoere mannen en vrouwen, hoor. Maar dit was zo’n beetje het enige leuke dat de wind opleverde. Voor de rest, zoals in de aanhef al gemeld: balen en waardeloos winterweer.

In mijn vorige kolom wijdde ik enkele regels aan de toen nog prille Corona-epidemie, die inmiddels toch wel reusachtige vormen heeft aangenomen en die, afgezien van het leed van ziek en zeer, ongetwijfeld tot grote economische schade zal leiden.  Bah.

En dan het kleine leed: het ‘gat’ in de geluidswal langs de N245 ter hoogte van Muggenburg.  Ik geloof dat het in de herfst van 2017 was, toen we in de Piet Gootjesstraat liepen en het piepende geluid van een hard remmende auto hoorden, gevolgd door een flinke klap.

Naar later bleek, was er een auto in de slip geraakt en had het voertuig zich dwars door een stuk geluidswal geboord.

Kan gebeuren, denk je dan. Typisch gevalletje van verhaalbare schade voor de Gemeente; aannemertje bellen en twee maanden later de boel weer op orde, lijkt me.

Maar niks hoor; we zijn intussen twee jaar en twee buurtbewonersbijeenkomsten verder en er schijnt naar verluidt 7 ton beschikbaar te zijn, maar de boel daar verkeert nog altijd in armetierige staat. 

En dat, terwijl alle straatnaamborden in Schagen en dus ook in Muggenburg, vernieuwd zijn en het verzetsmonumentje aan het begin van de Verzetlaan eveneens mooi opgeknapt is.

Zo kan het dus ook en dat moet ook met de viering van 75 jaar vrede in het vooruitzicht. Hulde dus aan de Gemeentemensen!

Het zou trouwens een goed idee zijn voor de lokale media om eens dieper in te gaan op alle namen naar wie de straten in Muggenburg  als verzetshelden vernoemd zijn.

Ik denk dat maar weinig mensen er het fijne van weten.

Het fiets- en voetgangersbruggetje is vernoemd naar de verzetsheldin Conny van den Berg-Snoek.

Het moet nog wel even ont-algd worden en een likje lak krijgen.

Verder valt er niks te mopperen, want ik blijf vinden dat we het in Schagen goed voor elkaar hebben met alle voorzieningen en zo meer.

Tot slot nog iets heel anders.

We reden laatst over de N245 en zagen een lelijk reclamebord voor een prachtige boerderij.

“Een vlag op een modderschuit”  hoorde ik mijn vrouw zeggen. Doordenkend over dat spreekwoord vond ik dat dit eigenlijk niet klopt.

De uitdrukking suggereert dat er een mooi detail (de vlag) op iets lelijks (de modderschuit) staat, terwijl we het eigenlijk andersom bedoelen. Er bevond zich een lelijk detail; (het reclamebord) voor iets moois (de boerderij dus).

Omdat we een flink eind weg moesten, richting Zwolle, kwam er meer van dit soort onzin aan bod…
 Een gezegde luidt: “Al draagt een aap een gouden ring, het is en blijft een lelijk ding”.  De aap is in dit geval een dier en de ring het ding, lijkt me.

Dit houdt dus ons inziens in dat een lelijke ring, zelfs als een aap hem draagt, er niet mooier op wordt. Maar Van Dale denkt er anders over….

Tot volgende maand!

ROB HOGENES