Historisch: Burgemeester maakt er een potje van

Tijdens een vergadering van de Schager gemeenteraad in 1915 kwam de toen door Schagen verleende administratieve ‘hulp’ aan Callantsoog ter sprake. De eerste ambtenaar ‘ter secretarie’ werd geruime tijd aan Callantsoog uitgeleend om de toenmalige burgemeester/secretaris (dubbelfunctie) te helpen met de administratie. De Schager gemeenteambtenaar had er tevens voor gezorgd dat een ‘volontair’ (onbetaald vrijwilliger) die in het gemeentehuis van Schagen werkte, werd aangenomen als betaalde administratieve kracht in Callantsoog.

Blijkbaar was de hulp vanuit Schagen zo groot geworden, dat een Schager raadslid opmerkte dat “de zaken te Callantsoog dermate in de war zijn, dat de volontair dat alles niet voor elkaar zal kunnen krijgen en onze eerste ambtenaar nog weken van zijn avonduren voor dit werk (begeleiding van de ex-volontair) zal moeten gebruiken”. De ambtenaar was zo vaak in Callantsoog aan het werk, dat zijn werk in Schagen bleef liggen. Blijkbaar had de burgemeester/secretaris zijn best niet gedaan of was hij niet op zijn taken berekend.

Jonkheer E.W.F. de Beyer, die in 1914 als burgemeester van Callantsoog aantrad, beklaagde zich in 1917 tijdens een raadsvergadering over het vele werk dat hij moest verrichten. Hij deed dan ook al geruime tijd de administratie. Doordat hij in Alkmaar woonde was hij iedere werkdag flink wat reistijd kwijt. De Beyer wilde in Alkmaar blijven wonen en bepaalde zelf zijn werktijden. Het gevolg was, dat de secretarie vaak gesloten was wegens zijn afwezigheid. De Beyer zag een extra medewerker als oplossing en bracht dat tijdens een raadsvergadering in. De burgemeester had niet gerekend op het kritische raadslid P. Vos die het er in het geheel niet mee eens was. Vos merkte dan ook op: “Als U uw werk doet is er geen medewerker nodig voor secretariewerk.” Vos verweet De Beyer tevens zijn vele verzuim: “Of ik veel afwezig ben heeft hier niets mee te maken”, was de reactie van de burgervader. Vos constateerde ook dat de burgemeester erg laks was. Een raadsstuk over een gemeenschappelijke regeling met omliggende gemeenten betreffende de distributie van voedingsmiddelen stond volgens Vos veel te laat op de agenda. Vos vroeg aan De Beyer: “Waarom behandelt U dit zo laat? In andere gemeenten is het allang behandeld.” De Beyer antwoordde wederom geïrriteerd: “Wat in andere gemeenten gebeurt kan mij niet schelen.” Uit de raadsverslagen duikt het beeld op van een burgemeester die zijn zaakjes niet op orde had.

De Beyer zag er erg tegen op in Callantsoog te gaan wonen (hij woonde in een riante villa in Alkmaar), hoewel hij dat wel verplicht was. Hij vroeg dan ook met steun van zijn wethouders én een raadsmeerderheid ontheffing van de verplichting in Callantsoog te wonen. De Minister van Binnenlandse Zaken wees tot zijn teleurstelling het verzoek af. Bovendien bleef Vos hem bekritiseren en keurde vooral af dat De Beyer hardnekkig bleef weigeren in Callantsoog te komen wonen. Al snel besloot de nog jonge burgemeester op te stappen om het in Oterleek (dicht bij Alkmaar) te proberen. Evenals in Callantsoog bleef hij daar slechts 3 jaar als burgemeester in functie. Blijkbaar was hij niet in de wieg gelegd voor het moeilijke ambt. Een burgemeester moest (en moet) heel wat in zijn mars hebben om alle gemeentezaakjes naar behoren te kunnen regelen. En al helemaal in een tijd (Eerste Wereldoorlog) toen er zich allerlei extra problemen (mobilisatie, voedselschaarste, distributie en Belgische vluchtelingen) aandienden…

Kees Zwaan

(Foto: De werkplek van burgemeester/gemeentesecretaris De Beyer (Historische Vereniging Callantsoog))