Column; Zijn de senioren in Hollands Kroon verslaafd aan pillen?

Het is weliswaar geen representatief onderzoek van de ouderenbonden en Wonen Plus Welzijn; van in totaal 3.607 ouderen van 75 jaar en ouder hebben slechts 687 de enquête ingevuld, maar de uitkomsten stellen echter niet gerust. Bijna de helft (45%) van de ouderen die de enquête heeft ingevuld, geeft aan niet iedere dag een warme maaltijd te eten. In Anna Paulowna was dit percentage nog hoger, namelijk 56%.

Ook in Anna Paulowna heeft 48 procent de laatste drie jaar geen nieuwe contacten gelegd, in de rest van de gemeente is dat 77 procent. Kijken we naar het medicijnengebruik, dan blijkt dat maar liefst 96% van de ouderen in Anna Paulowna  medicijnen slikt.

Dat is buitengewoon veel. Kloppen de cijfers wel? Zoveel gemedicaliseerde ouderen in Hollands Kroon: je houdt je hart vast.  De huisartsen zijn inmiddels op de hoogte gesteld. Ik kan me voorstellen dat alle 75-plussers worden doorgelicht op het medicijngebruik.

De mobiliteit onder ouderen is een ook dingetje in Hollands Kroon. Een vijfde kan geen gebruikmaken van het openbaar vervoer, voor zover aanwezig. In Anna Paulowna was dit percentage hoger, namelijk 35%.  De belbus Noordkop rijdt hen blijkbaar voorbij. Hoe dan ook, de aanbeveling is duidelijk: er moet meer aandacht komen voor ouderen, die aan hun woning zijn gekluisterd.  

Opmerkelijk is ook dat 59% van de ouderen niet bekend is met de huurtoeslag en het minimumbeleid van de gemeente: het zogeheten ouderenpakket. In Anna Paulowna ligt dit percentage zelfs nog hoger.  Vermoed wordt dat het aanvragen van de toeslagen en het ouderenpakket te ingewikkeld is voor sommige senioren.

Toch reageert men in Hollands Kroon niet verbaasd over deze bevindingen. De hoge percentages zijn in lijn met de landelijke trend en komen overeen met de ervaringen van de vrijwilligers uit de praktijk, zo meldt het rapport, dat adviseert vrijwilligers in te schakelen zoals administratieve ondersteuners.

En hier trapt het rapport in de valkuil van dit decennium: vrijwilligers houden het onderliggend probleem in stand. Dit probleem ligt bij de uitvoeringspraktijk van instanties: gemeente, ministeries, wooncorporaties. Zij maken het de mensen veel te moeilijk met hun ingewikkelde systemen. Soms verdenk ik ze van een bewust ontmoedigingsbeleid: voorlichting houden ze minimaal en stellen soms wachttijden in.  Vrijwilligers zijn het zat om de miskleunen van de overheidsinstanties op te ruimen.

Het is me het volkje wel die 75-plussers in Hollands Kroon: ze eten te weinig, slikken bijna allemaal medicijnen, zijn mobiel beperkt en vragen geen toelagen aan. Het opmerkelijke zit ‘m in het laatste: ze bewegen best goed. Elke dag 30 minuten. En velen doen activiteiten buitenshuis. Dan valt het met de eenzaamheid wel mee zou u denken. Dan heeft u het mis: eenzaam maar toch niet alleen!

Het onderzoek is allerminst representatief te noemen, maar de signalen zijn te ernstig om deze onbesproken te laten. Het contrast is groot met de jubelende toon die de gemeente aanslaat in de begroting 2020 over haar beleid. Wat we zien is dat de papierenwerkelijkheid en mensenwerkelijkheid mijlen uit elkaar liggen.

Eugeen Hoekstra