Column: Heeft Schagen een wethouder van gehandicaptenzaken nodig?

De vraag refereert aan de verkiezing van de minister van gehandicaptenzaken 17 juni jongstleden. Aan deze verkiezing werd op initiatief van Lucille Werner, bekend van onder meer Lingo, een heuse televisieprogramma gewijd.

Werner is het zat dat een paar miljoen Nederlanders met een beperking nauwelijks aandacht krijgen. Daarom moet er een minister komen die zich uitsluitend bezighoudt met de belangen van gehandicapten.

Werner heeft absoluut gelijk. Nederland loopt behoorlijk achter als het gaat om de emancipatie van deze grote groep mensen. Er is van alles mis met de drie B’s:  bereikbaarheid, betreedbaarheid en bruikbaarheid van woningen, gebouwen, winkels en openbare voorzieningen.

Daarbovenop is aandacht nodig voor de inkomenspositie van mensen met een beperking omdat ze veel kosten maken vanwege hun handicap of ziekte.

Op 11 maart werd in het gemeentehuis in Schagen een vergadering gehouden over het VN-verdrag voor mensen met een beperking. Gemeenten zijn verplicht dat verdrag uit te voeren.

Er waren sprekers uitgenodigd onder meer van het Gehandicapten Platform Schagen en van de Vereniging Nederlandse Gemeenten en van de Coalitie voor Inclusie. Deze laatste in de persoon van het oud-Tweede Kamerlid van de PvdA José Smits. Wethouder Hans Heddes nam ook het woord en citeerde uit een gedateerde memo die naar de raad was gestuurd.

De gemeente is bepaald geen koploper als het gaat om uitvoering van het VN-verdrag. Dit werd wel duidelijk uit de reacties op de verhalen van de sprekers en van de zeventig aanwezigen op de bijeenkomst. 

Op alle fronten is in Schagen sprake van achterstelling van mensen met een beperking zowel in de sport, de zorg, huisvesting, openbaar vervoer en onderwijs, werd er gezegd.

Er wordt teveel beslist over de hoofden van mensen met een beperking was ook een veel gehoorde grief. Net als het verwijt dat er veel onwetendheid is bij beleidsmakers. Maar ook weten mensen met een handicap te weinig van voorzieningen en regelingen waarop ze een beroep kunnen doen.

Op vragen van JESS antwoordt de gemeente Schagen dat het haar niet lukt om mensen met een beperking in dienst te nemen. Het college stelt dat de gemeente niet of nauwelijks functies heeft die voor deze groep geschikt (te maken) zijn.

Ook zegt ze dat het zeer beperkt aanwezige eenvoudig uitvoerend werk verdwijnt door de toenemende digitalisering en het feit dat het werk bij de gemeente steeds complexer wordt.

Een schokkende reactie omdat de gemeente ervan uitgaat dat mensen met een beperking per definitie zwak begaafd zijn.

De gemeente Schagen ontbeert een beleid voor gehandicapten waardoor concrete acties zich beperken tot het ‘geleidelijk’ verbeteren van de toegankelijkheid van de openbare buitenruimte en wordt er gewezen naar de Wmo en de Participatiewet.

De vergadering was bedoeld om de gemeenteraad te motiveren een Lokale Inclusie Agenda vast te stellen. Zeg maar een routekaart voor de gemeente om het VN-verdrag uit te voeren.

We zijn nu drie maanden verder maar veel beweging in deze richting heb ik niet gemerkt. Friso Teerink, de initiatiefnemer, bevestigt dat hij in overleg  met de griffier van de gemeenteraad een raadsvoorstel zal maken. Maar een tijdslimiet noemt hij niet.

Naar mijn mening heeft de gemeente Schagen absoluut een wethouder van gehandicaptenzaken nodig omdat het gevoel van urgentie nog steeds niet is neergedaald in het gemeentehuis aan de Laan.

Eugeen Hoekstra